tek başına bütün bedenim
dostlarım sadece bir kaç izmarit
ve açılmamış bir paket
birazda içki olacaktı buzdolabında
tek başımayım saat oniki sularında
gözgözü görmeyen zifiri bir karanlık ortasında
ölüm çok yakın
tek başına şimdi ruhum
ölüme karşı dikilmiş ayakta
fazla inancımda kalmadı
inanabileceğim herşeye
tek başına bedenim ruhum ile birlikte elele
ölüm ise her an amade
çalmaya umutlarımı
ve soğutmaya ruhumu
tek başına kalmak tek başıma
karanlık bir oda da
sigaranın tüm zararlarıyla birlikte
bir bardak içki ve ümitsizlik içinde
ben sattım ümitlerimi
birkaç sigara
birazda rakıya
tek başımayken sevmekten korktum
ne ölümden nede senin gözlerinden
bu yüzden sattım ümidimi
bu sebeblerden sevemedim seni
belki de sebebim sendin
içkide izmaritte
sebebli bahanelerimdi