Piþmanlýk;
Gönül bahçemde bir çiçek açtý. Adýný piþmanlýk koymuþum farkýnda olmadan, sürekli sulamýþým büyümüþ büyümüþ sarmaþýk gibi, dolanmýþ bahçenin her yanýna. Elimde bir bahçe makasý kýrpmaya çalýþýyorum bir yerinden kesiyorum baþka bir yerden daha da büyüyor sarýyor her yaný. Tamam diyorum onunla yaþa. Yâda yaþadýðýný kar olarak at çantana... Sonra baþka bir ses... Piþmaným... Ýçimde belli belirsiz panik hali... Kaç kurtar kendini diyorum olmuyor... Bir bakýyorum umutla çýkmýþým yollara. Güneþ parlak... Gidiyorum yolun uzunluðuna bakmadan. Her gidiþim anlaþýlamaz bir yorgunluk veriyor... Anlamýyorum... Gidiþlerim devam ediyor... Gönüllüyüm... Sonra... Sonralarý bir bakýyorum aþýlmasý zor engeller karþýmda... Karþýsýnda tökezliyorum. Kaçýþ yolu arýyorum. Korkuyorum... Ya... Ya olmazsa diyorum. Bir bakýyorum düþünceler arasýnda.. Ya piþman olursan diyorum. Aþk piþmanlýk kaldýrýmý diye soruyorum kendime, Karar vermeliyim diyorum. Aþk diyip sonucu ne olursa olsun devam mý etmeliyim... Mutlu mu olmalýyým nedendi niçindi düþünmeden... ya da piþmanlýk diye adlandýrýp kaçmalý mýyým ondan.. Peki, hazýr mýyým sol yanýmýn acýmasýna
Vücuduma batan hançerleri, içimde oluþan yaralarý onarmaya
Hazýr mýyým?