Tarih bereketinin kalburunda
Asýrlarýn çamurunda kazýnarak
Duvarlarý hüzünle maviye ve maziye saçýlarak
Islak bakýþlarý anýlarda yazýlarak
Duvarlarý hicran yutan, avlularý ayak tutan
Bir zamanlar Üsküdar'ýn alnýný terlettiren
Hicranýn uzaklýðýný izbe ellerinde seyrettiren
Üsküdar Toptaþý Cezaevi

Adi suçlular
Kim bilir hangi günaha kadeh kaldýrdýlar
Nefislerini anlýk suya daldýrdýlar
Burada bedenleri çürüdü,
þimdi ise toprak olup kurudu

Ya adil suçlular
Kim bilir hangi davanýn yumaðýný ördüler
Beyinleri mahkûm oldu, fikirleri prangaya vuruldu
Þairler, yazarlar, akademisyenler, siyasetçiler…
Bedenleri soldu,
þimdi ise eserlerde geleceðe kuruldu

Karanlýk dudaklý zindanýna bakýþlarýný baðladýlar
Yýllarýn darbesinde ruhlarýný kapattýlar
Devrilen yýllara çarpý çektiler
Gözlerinde ýsýrdýklarý pencereden umut ektiler
Üsküdar'ýn esintisini alýnlarýna soktular
Geleceðin atlasýna kafalarýný yokladýlar

Harabe duran demirsiz pencerelerin hatýrasýnda
Çýplak kalan avlusunun oltasýnda donan tarih ve insan
Neler fýsýldar, hangi ayaklarýn hatýrasýna kayýt düþtü
Bilinmez bir fasýldý geldi, geçti


Cezaevinin avlusundan üflenen sigara dumaný
Sürur günlerin þafaðýna itilen sisi
Mahkûm günlerin dumanýnda yükseldi
Üzerinde kalan þu karabulutlarýn izi

Bir zamanlar acý nefesinden cinneti kopmuþtu
Hicran elindeki ruhlara yýlgýnlýðý çökmüþtü
Gözlerinde yaþ, duvarlarýnda yas hâkimdi demir ensesinde
Üzerine dökülen þu yaðmur
Mahkûm günlerinden çekilen yürek sesi

Özkan Karaca