Sensiz hayatımı aşkla boyadığım bir yıl daha geçti. Mutlu olmam için onlarca şey oldu... Küçük küçük biriken dağlar beni yaşamla kesiştirdi. Umutsuzluk yaşadım defalarca, mutluluğu avuçlarıma aldım ama hep bir sızıntı vardı parmak aralarımda seninle olmayanları kaybediyordum...
Hüzünlerimide,
Mutluluklarımıda.
Geçen yıl özletmişti seni haketmediğin kadar çok... Gölgeni bile bırakmamıştın üzerimde, her mevsimi ruh kıvrımlarımda sonbahar gibi yaşıyordum.
Şeytan ne çok zorladı duvarlarımı, direndim seni kaybetmemek için çoktan yenilmiştim aslında, senin gittiğin gün...
Tek kelime etmeden gittiğin gün.
Ben senin ruhuna bağlanmıştım, ışığına, gözlerine, çocukluğuna. Anlatamadım sana nefesim olduğunu... Anlamadın. Alıştım yokluğuna, hayatımda ruh oluşuna... Böyle yaşamasını öğrendim rüyayla kabusla içiçe mutlu olmayı.
Bu yıldan ne beklediğimi bilmiyorum, bir saat sonra ne yaşayacağımıda... Kendim için değil ama insanlık için savaşsız, güneşli bir yıl diliyorum...
Ve bitmeyen sevdam, senin nefes almanı diliyorum bu yıl...

(kırmızı bisiklete)