Mansur altý yedi yaþlarýnda simit satmaya baþladý. Ücreti çoðunlukla birkaç simit arada sýrada biraz para. küçük bir evde annesiyle beraber otururdu. Ana babasý o daha dünyaya gelmeden boþ olmuþlardý. Birde ablasý vardý. O da babaanneyle beraber yaþardý. Dedesi Rüstem Efendi kasabanýn bir numaralý tek simitçisiydi. Çok ciddi, ters bir beydi. Üç beþ evi baðý bahçesi her türlü maddi imkâný mevcut idi. Kaldýklarý ev dedesinin onlara tahsis ettiði mekândý. Sabahýn köründe kasabanýn her köþesini dört dolanýr yanýk sesiyle;
- Simitçi taze simit var,
Diyerek nida ederdi. Simit satma iþi bitince okula gitmeye hazýrlardý anneciði onu. Kahvaltýsýný eder doðru okula. O zamanlar okullar sabah ve öðlen devamlýydý. Fýrsat buldukça nine ve ablasýný görmeye giderdi. Onlarý görmek öyle mutlu ederdi ki kendisini, neþeli ve þakacý olurdu. Böylece ilkokulu mahzun ama baþarýlý bitirdi. Ortaokulu da ayný þekilde. Liseyi Manisa’da bitirdi, artýk kasabadan dededen anneanneden babaanneden abladan ayrýlmýþlardý. Çünkü anne yeni bir evlilik yapmýþtý. Tesadüfmü bilinmez; babalýðý da fýrýncýydý. Babasý ise annesinden çok önce baþkasýyla evlenmiþ, çoktan çoluk çocuða karýþmýþtý. Ah öz babasý, her þeyden herkesten çok ona ihtiyacý vardý. Oysa oldu olasý onu çok az görmüþtü, alakayý da ayný. Düþüncesine göre artýk evlenme çaðý gelmiþti Mansurun. Aslýnda evlilik için on dokuz yaþ erkendi. Ama o bir an evvel evlenip kendi iþini eþini bilmek çoluk çocuða kavuþmak istiyordu. Kendine göre haklýydý. Mahallede iki kýz ona tavdý. Biri Fatma. Tam kadýn olacak kadýndý Fatma. Diðeri Sevim þen þakrak cilveli. Tercihi Sevim oldu. Ama öncelikli çaba Sevimden olmuþtu, evlendiler. Mansur Manisa’nýn kasabasýnda bir madende çalýþýyordu. Dokuz ay sonra bir kýzý askere gidip geldiðinde ise bir oðlu oldu. Birkaç yýl geçti. Bir gün günlerden bir Pazar günü eþi ve çocuklarý yakýn köye gitmiþlerdi sabahtan. Akþam eve girdiklerinde onu ölü buldular. Göðsüne dayalý av tüfeðiyle öne eðik oturuyordu. Minik kan lekelerinin doldurduðu bir itiraf mektubu vardý biraz ötesinde.
—Kimseye bir zararým olmadý.
—Kimsenin canýna kast etmedim.
Biraz ilerlerde yerde iki boþ mermi kovaný.