ï¿½zEdebiyat - Eralp Elli - Tutkular Ah O Tutkular!

Ne için geliyoruz dünyaya? Temel soru bu noktada! Yiyip, içmek, bolca eðlenmek, onunla bununla hoþca vakit geçirmek için mi? Kimilerimiz ve belki de çoðumuz için evet. Dýþarýya veya kendimize baktýðýmýzda göreceðimiz bir tek gerçek. Maddesel hazlarý biriktiren, maddesel zevklerin ve isteklerin koleksiyonunu yapan bir insanlýðýz biz. Hem de ne kadar da çok! Nerede ararsanýz, nereye bakarsanýz göreceðiniz bir o var, arsýzlaþmýþýz iþte!

Insanoðlu her geçen gün biraz daha þiþmanlýyor, özellikle parasý olan ülkelerde daha da yaygýn bir þekilde! Sorarsanýz, hepsi piþman, hepsi zayýflamak için bir þeyler yapýyor çareler arýyor, ama nafile. Býrakýn diðerlerini, boðazýna bile hakim olamayan bir grup garibanýz biz, Ýnsanoðlu. Bunu bile yapamayan bir Ýnsanlýk daha üst arzularýný, tutkularýný nasýl dizginleyebilsin? Nasýl da esiri olmuþuz tüm benliðimizle Kapitalizmin! Vücutlarýmýz da bu sistemin atýk deposu! Doldur doldurasýya, sanki hiç patlamayacak!

Televizyonlarda programlar, birbirinden güzel ve yakýþýklý insanlarýn hayatlarýndan çok kýsa alýntýlar, tabi sadece mutlularken! Seyredenlerde de özlem, onlar gibi olma hevesi. Eh kolay deðil! Açtýn mý televizyonu baþlýyor onlarýn cazip tutku dolu hayatlarý her yerde. Kimse saðlýk demiyor ilk baþta, güzel vücut için aç kalanlar, adýný seveyim saðlýk merkezlerinde koþturanlar, hadi onlar yine iyi en azýndan çabalýyorlar, bir seyler yapýyorlar, makinelerin üzerinde koþuyorlar, koca koca aðýrlýklarý kaldýrýyorlar, yok aerobik yapýyoruz diye dans ediyorlar, yok basamak çýkýyorlar. Razýyým onlara, onlarýn nazik çabasýna. Peki ya orasýný burasýný aldýranlar, eðrisini büðrüsünü düzeltenlere, kýrýþýklýklarýný gidermek için kendine zehir enjekte ettirenlere ne diyeceðiz o zaman? Bilmem en son teknikle kýçýnýn yaðýný aldýranlar, saçýný çýkartanlar, göðüsünü büyütenler, ayarýný yaptýranlar, yok þeyine uç ekletenler, yok bilmem orasýný daraltanlar. Býraktým görüneni, millet sadece bir kaç kiþinin izleyeceði detaylara kafayý takmýþ. Bedensel cazibe! Býrak kardeþim oraný buraný, ne kadar debelensende çürüyecek bu vücut o mezara yatýrdýklarýnda!

Al sana baþka bir tane! Nereden devam edeyim bilemedim? Hadi para diyelim, ve bunun versiyonlarý. Bir tane arkadaþým vardý, araba tutkunu! Adý üzerinde maddesel tutkusu arabasýnda, aslýnda her derdi arabasýnda ya! Yok motor hacmi þöyleymiþ, bilmem dört çekermiþ, çok da hýzlý ivmelenir, bastýðýnda frene hemencik duruverirmiþ. Adam koltuk altýna sýkmadýðý kokuyu arabasýna sýkar, bir defa bile yýkamadýðý çocuðunun önünde her gün arabasýný yýkardý. Bir ayýnýn biri arabasýný çizdiðinde dünyasý kararýr, daha iyisini görüdüðünde hýrsý kabarýrdý. Sanki O, yani arabasý kendiydi, baþkaca yaþamadýðý bu dünyada! Bu hayat boyunca yaptýðý yarýþ caddelerden öteye gidemedi, sonunda bitirecek hayatýný çýkmaz bir sokakta.

Daha neler var neler! Sýraldýkca iðrenesi geliyor insanýn! Hani filmini de yapmýþlar ya, temel içgüdü! Yatýyorsun kalkýyorsun hep aklýnda, uyandýðýnda hep elinde, sanki beyninin hepsi akmýþ dibine, baþka hiç bir sey düþünmez, onun minisi, plajdakinin bikinisi törpüler beynini önüne. Erkek olmanýn imtahaný bu hayatta, ne kadar para o kadar haz, aldýkça tadýný bir kere bitmez dersin bu az der daha da istersin, aksine azarsýn biraz biraz. Dünyanýn neresine baksan bedensel açlýk! Dünyanýn efendisi beyaz mý olmuþ, yoksa çekik gözlü bir Çinli, yoksa yaðýz bir Afrikalý mý? Gücü yeten güzelini avuçlar, yetmeyen elindeki güzelim karýsýný parçalar. Uslanamaz, durduramaz kendini! Ya düþünüyorum da, çok mu kötüledim acaba erkekleri bu kadar saplanmýþýz diye? Yok be ya, konu aðýr belki ondan oldu ya. Bu cinsel tutku erkeðin gerçek imtahaný, eðer kendine pardon dürtülerine hakim olabiliyorsan fevkelade! Ama öyle deðil! Ýþ sadece bedensel saplantýyla bitmiyor ki! Aklýna getirmeyeceksin, hadi býrak yapmýyorsun, onu bunu düþünerek kendini tatmin etmeyeceksin, iþte o zaman üstesinden geldin demek. Þimdi biri der zevzekliðe bak, ben makinemiyim be, yok onu yapmayacaðým, yok bunu bakmayacaðým, hepsini býrak bir de düþünmeyecekmiþim diye. Sende haklýsýn be dostum, bende gülerim kendi halime. Gelgelim hayata, gerçeðe baktýðýnda, çocuk yaþtaki kýzlarýn peþinde koþanýný mý ararsýn, yok büyük memelesini mi, iyi muamele verenini mi, yoksa binbir çesit türevini mi? Yok oda olmadý ibnesini beðenini mi, hadi olmadý dönmesini mi? Insanlýðýn en eski mesleðini kim yarattý acaba? kadýnlar mý? yoksa erkeler mi? Tabi ki biz yarattýk, nesillerden boyu azmýþ erkekler. Kimler kazandýrýyor bunca orospuyu topluma? evleneceði kýzýn bakire olmasýný isteyen erkekler mi? Yok vallahi kardeþim, eril enerji ciddi bir imtahanda. Hem dünyayý yönetmek hem diþil enerji yönetmek pek yaramadý velhasýl. Ýþte bir tanesi de bu, biraz içli oldu ama, erkekler emininki ders çýkaracaklar kendine. Ama bir dakika! Daha bitmedi, peki bundan faydalanlara ne diyeceðiz? Buna çanak tutan kadýnlara? Eh belki sen deðilsin ama, düzen buna kurulmuþ, diþilerde bundan faydalanýyor, tasma takýyor dolaþtýrýyor azanlarý. Onlar da düzenin bir parçasý olmuþ, aksine törpüleyeceðine kaþýyor garibi! Nasýl iflah edeceðiz, o da bir baþka endiþe.

Vurulmuþuz tutkulara bir kere, belki kimileriniz spor ile iliþkilendirecek, ama deðil sadece topla alakalý bir dalýna fanatikçe olta atmýþ yine erkekler, yeni yeni onlar kadar tutkulu kadýnlar da. Þimdi ligler de baþlayacak, tatile girmiþ olan tutkular tekrar törpülenecek! Zaten uzaktanda olsa takip edilen takýmlar, alýnan futbolcular, yeni baþkanlar tekrar gündeme düþecek. Baþlayacak, o kör edici tutkular! Hayatý bir yenilgi ile kahrolacak, bir galibiyet ile içi þen olacak. Baþkan bir demeç verecek baþka bir takým için atýp tutacak, taraftarýn gönlünde nur açacak. Nasýl bir tutkudur ki o, her erdemini köreltir insanýn, en yakýn dostunla kavga edersin, babanla kanlý býçaklý olursun, üzüntünden elaleme bakamazsýn, ömrünü geçirdiðin kahveye ayaklarýný sürüye sürüye gidersin, ya da mutluluktan ne dediðini bilmeden kimisiyle muhabbet ederken, etrafýnda onu bunu üzersin. Köpüren aðzýndan sýraladýkça küfürlerini, hakeme, rakibe, gol kaçýran santrofora, beþikten yiyen kaleciye, azdýrýrsýn yanýndaki garibi bir dahakine. Ölmeye, ölmeye ölmeye geldim dersin, gerçekten de bazen mefta olur gidersin, belki bir taþ, belki bir býçak yarasý ile can çekiþirken, bazen renksiz bazen çok renkli sandýðýn kýrmýzý kanýn vücudundan akarken. Bu da böyle illet, böyle bir tutku, spor adý altýnda bir aldatmaca, egolarýn savaþý, yaþamlarýn toptan harcanmasý.

Para var ya para hýrsý, bu dünyada rahat edeyim hevesi, bütün hepsinin müssebibi! Eh yaratmýþ olduðumuz sistemin elinde, kimisinin geleceði grimsi, bilemiyor gerisini, yaþlanýnca ne olacam diye soruyor kendine? Anlýyor para önemli, baþlýyor yatýrýma, bir ev alýyor yaþlýlýðýna, çoçuðu oluyor, eh o da büyüyücek, onunda bir eve ihtiyacý olacak ona bir ev için yaþýyor onca yýl, yapaný þanslý tabi, onun acýsýyla yaþayanlar, kendini yakanlarý saymýyorum bile! Ah çocuðum okuyacak, ona okul parasý, ah çoçuðum everecek onun düðün parasý! Yok onun bunun daha nesi. Bir bakýyorsun, karýn elinden tutuyor sen son nefesini vermeye hazýrlanýrken, “hepsini sizler için yaptým” diyorsun, perde az sonra kapanacakken bütün hayatýn veya piþmanlýklarýn film gibi gözünün önünden geçiyor. Hadi bu da iyi kendince, ya peki sattýðýnda kendini bir kaç kuruþa, çalýþtýðýn þirketin parasýný kendine yonttuðunda, ya da kaçýrdýðýnda boðazýna girecek vergileri azar azar o veya bu þekilde! Baþlýyoruz hep bir sebeple kendini savunmaya! En basitinden, iþe geç gitmekten, orada çalýþmayýp tembellikten baþla, hakkýnmýþ gibi gördüðün iki kuruþu cebine atmaktan, eþine dostuna pahalýya iþ yaptýrmaktan, komisyon almaktan, hatta þirketin içini boþaltmaya kadar, o da olmadý zaten o vermiyor ki ben mi verecem devlete vergi demekten, yok istifledikçe istiflediðin paralar, büyüttükçe devleþtirdiðin þirketler, iþte bu kadar esiri olmuyoruz paranýn. Sonrada yoldaki fakire üç beþ kuruþ verince kendince tatmin oluyorsun, alýyorsun acýsýný vicdanýnýn, kurtarýyorsun kendini sözüm ona! Ýllahi bir þeyler buluyorsun, öyle güzel yöntemler geliþtiriyorsun ki kendince, yalanlarýný sen bile fark etmiyorsun, yaþýyorsun gönlünce. Öylece!

Bitirecem bitirmesini de, en temelinden bahsetmeden bitirmek istemiyorum. Ölüm korkusundan veya gelir geçer bedenimize, hayata olan tutkumuzdan. Temelde, þu kýsacýk hayatýmýz bir daha giymeyeceðimiz bu elbise hep bizi esir almýþ. Bedenimiz ve bunun bedensel ve duygusal tatmini için yaþýyoruz, ve bunu kaybetmekten yani ölümden o kadar korkuyoruz ki, aklýmýza bile getirmiyoruz! Onu kaybetmek, bu dünyadan gitmek korkularýn en büyüðü! Yaþlandýkça baþlýyoruz sorgulamaya hayatýmýzý hayatý. Arýyoruz bir dal tutunmaya, ondan sonrasýndan o kadar çok korkuyoruz ki, baþlýyoruz duaya, namaza ya da umursamadan yaþamaya!

Þimdi kalkýp soracaksýnýz, sen bunu yazýyorsun da peki sen ne yaptýn diye? Eh ne diyeyim, benim ki de sizin yaptýðýnýzdan pek farklý deðil aslýnda! Sonunda bende bu dünyada, belki bir arþýn ileride belki iki arþýn geride, ama sizinle ayný gemide. Ama olgunlukla karþýlýyorum bedensel ölümü, biliyorumki ruhum, caným hep yaþayacak. Biliyorum yazmak kolay, paylaþmak kolay ama, en azýndan sorguluyorum tutkularýmý, azar azar da olsa yontuyorum uçlarýmý, umarým bu hayatta törpülerim çýkýntýlarýmý, çokca kýrmadan baþkalarýný.

Eralp Elli
29.07.2004, saat 01:50 ne de olsa yarýn tatil
Deneme serisi, “Sevgi” nin devamý
www.eralpelli.com