Vakit tamam Mavilim.Uçsuz bucaksız derinliklere dalmanın vakti.Gitmenin zamanı.Bak,hiç gelmeyecekmiş gibi görünen anlar,yanıbaşında hüküm sürüyor şimdi…
Arkanda bıraktıkların yok merak etme.Nereye gidersen git anılar peşinde.Mekanlar farklılaşmış olsa bile…Mavilim, ‘’vakit hatırlamayı hatırlama vakti şimdi.’’ Okulun bahçesindeki koca ıhlamur ağacının kokusunu, o küçük kasabada ayaklarının sıcak kuma değişini hissetme vakti…Dalgalarla savrulma telaşı…
Ha, hatırlamayı hatırlama vakti demişken…Üzüldüğüne üzüldüğün zamanlar olmuştur elbet.Gereksiz şeylere ne kadar çok değer verdiğini düşündüğün anlar…Olsun,yaşadık ve öğrendik.Öğrendikçe büyüdük be Mavilim.
Şimdi gitme vakti..Başka şehirlerde tanıdık geçmiş arama vakti belkide…Kim bilir?Her gün batımında günü kapatmanın huzuru sarmışken ruhunu, sana ağır gelenleri, güneşle birlikte batırmanın vakti.Her gün doğumlarında yeniden doğma vakti…
Mavilim! Vakit mavi… Vakit, maviyi bulmak için yollara düşme vakti…Yolun açık, bahtın ak olsun…