Artık duygularımın zirvesinde, her yaşadığımı şu anki yaşadığım güzel dünyadan uzaklaştırmaya çalışarak geçirdiğim anlarla boğuşarak,ama onu deliler gibi severek nefes alıyorum... Hayatımda değer verdiklerimin içinde bana gerçekten değer veren tek insan o...
Sonsuza kadar yanımda kalmaya söz vermiş olan,yanında huzuru mutluluğu güveni bulduğum insan o.... Kendimi gözüm kapalı ellerine teslim ettiğim,gerekirse de gözüm kapalı canımı verebileceğim insan o ... Ben artık huzurluyum... Hayatımda kavramlar yerlerine oturmaya başladı.. Artık soru işaretlerimle sadece birbirimize gülümsüyoruz, artık kanlı savaşlar sona erdi...Her güzel şeyin bir bedeli olduğunu iyi bilirim,çünkü hayatımın bu en güzel insanı için bir bedel ödedim... Onu kazandığım an kaybettim bir süreliğine... Beni öylesine sıcacık sarıp öylesine buz gibi günlere gecelere bıraktı ki, o sıcaklığı bir daha anımsayamayacağımdan korkup derin uykulara yatamadım uzun geceler boyunca... Ama artık bitti.. Sabır bir erdemse, sabreden de erdemlidir demişler ya eskiler, takdir sevenlerimindir ama bilirler ki sabrımın sonu gelmedi hiç bir zaman.. Çünkü sevgimin de sonu olmadı olmayacak.. Bazen öyle duygular yaşar ki insan, kelimeleri kullanmakta usta olduğuna inanan bir yazar bile o duyguları olduğu gibi aktaramaz satırlara.. Ona öyle bir yer vermişim ki yüreğimde beynimde hayatımda, o yerin ölçüsünü satırlarla kelimelerle yazamıyorum şimdi.. Bunun için bir ömür gerekir insana... Bir ömrü doyasıya yaşamak ancak yeterli gelir belki de yetmez... Doğru yoktur idare etmek yeterli görebilmek vardır diye gezinip duran insan topluluklarına sesleniyorum ben taa yazdığım ilk günden beri ve inanıyorum ki yazdığım, dile getirdiğim en anlamlı seslenişim sevgili eşime olan duygularımı anlatmaya çabaladığım satırlarım oldu... Doğru olmaz olur mu insan hayatında? Neden biz sadece yanlışların varlığına inanmaya bu kadar zorladık yüreklerimizi? Kim vericek hesabını üzüldüğümüz her anı gerçek,sevindiğimiz anları ise pembe ve geçici olarak görmeye itilmemizin..? Doğru da var insan hayatında, mutluluk ta var... Ben bunu biricik eşimle tattım ve inandım.. Sen değil misin yıllardır hüzün ve özlem adına satırlar yazan diye soran olursa bana, gururla kabartıp göğsümü cevabımı yeni satırlarımla vereceğim... Artık bitti diyeceğim,hüzünlere elveda, mutluluğa merhaba! Bir bahçem var şimdilerde.. Eski bahçem kadar büyük olmasa da içi bana enerji veren şirin bir bahçem var.. Çiçeklerim var renk renk çeşit çeşit... Her birine göz nuru gibi bakmaya kıyamadığım... Belki eski bahçemde çok daha fazla çiçek çok daha fazla ağaç çok daha fazla renk vardı ama biliyorum ki bu bahçedeki huzurum hiçbir zaman olmadı... Her köşesinde eşimin o yüreğimi kanatlandıran tatlı gülümsemesi ve bakışı saklı.. Artık ayrılık bitti, artık saklanan kıymeti pahabiçilmez gülüşlerinin yerini, taptaze anlık gülümsemeler alırken ben de hayranlıkla bu güzellikleri içime çeke çeke yaşayacağım... Birlikte içilen birer fincan sıcak çayın, ya da mutluluğa kadeh kaldırılan birer kadeh kırmızı şarabın verdiği keyifle doymaya çabalayarak ama bir türlü doyamıyarak seyredeceğim o bir çift ışıldayan gözü... Sevgi dolu eller sarılacak ellerime bir daha hiç ayrılmamak üzere... Defalarca Seni Seviyorum diye haykırsam da yetmeyecek bana... Bir daha söyleyeceğim bir daha ve bir defa daha, binlerce defa daha....Yaşadığım hasret dolu günlere inat, bir daha hasret çekmemeye söz verdim.. Kalbim bir daha ayrı kalamaz hayatımın tek anlamı Hakanımdan...Kalmayacak ta... Bunca güzellik bir doğru değil de nedir? Eşin olduğum için sonsuz bir gurur duymakla beraber kimseye duymadığım kadar saygı duyuyorum sana Hakan.. Neden diye soracak olanlar olursa cevabım şudur; Bir göz kırpmasıyla birbirimizin hayatına girdiğimiz o andan bu ana kadar bir defa bile beni incitmedi, her zaman çok hassas oldu, sevgi dolu,ilgi dolu oldu..Geçirdiğimiz bu en zor dönemde bile biz elimizden geldiği kadar birbirimizin yanında olmaya çaba gösterdik ve o her seferinde bambaşka bir aşkla karşıladı, bitmek tükenmek bilmeyen bir şefkatle okşadı yüreğimi.. O halde bile fazlasıyla destek verdi... Sevgimiz her geçen gün arttı..
O vatani görevini yaparken ben de onsuz zamanı onla geçecek günleri hayal ederek yavaş yavaş tükettim... Sonunda bugüne geldik... Artık bitti birtanem... Artık bütün güzellikler bizim.. Seni Seviyorum demenin verdiği yaşam enerjisiyle herkese bu kadar yüce bir mutluluk diliyorum....

Sihem Tachouli Usta