etimi yemek istiyorum artık,
kendimin dışında bakacak başka birşeyin tadı kalmadı.

hiçbirşeyin tadı kalmadı.

yeraltı,
karanlık,
şopen ,
gece-dem,

hepbiz birbirimizi izleriz bu sıkılgan kuytularda.

ayıp flütler ,
çok eşli şarkılar ve ,
insanlıktan yavaş yavaş sıyrılan boynuzlarımız.

haşim , enis, boris,
dördüncü harfleri "i" leşmiş bu karanlık perde piçleri... takma adların kahramanları.

beni nerede bulacağını bilenlerin pek uğradığı biryer değil yine de yatağımın kültablası .

imla ,
yanık kokusu ,
vicdan muhasebesi ve ,
gevşemeyen aynı alışkanlıklar ,
damardan körleşerek alınan cin darbeleri ,
aydınlığı elinin terslemesiyle soğuran parmaktaki yaramın izi ....

can yakar...

yanık kokusu ,

dolaba iteklenmiş ızgara,

ne zaman doymamış bir güvercine fısıldasam kanatlarımın ne kadar uçmaz olduğunu ;

muhakkak beni nerede unuttuğunu hatırlayacak biri vardır gibi geliyor ,

yine de beni nerede bulacağını bilenlerin pek uğradığı bir yer değil burası ,

tecavüz öğretmenimin dişlerinin arasında kalan,
insanlığını hatırlatan,

öğleyemeği kuşbaşı kelaynak,

tülperdeden sıralanan sünnetlik kabuklu başlar ,

denize beyaz elbiseyle gece dalanlar , yol ortasında yolun yolluğuna çıldıranlar ,

vajinası ısırılanlar ve ,

okaliptus cennetinin gizli kolombiyasında gerdan kıran embriyolar,

sesleniyorum aslında ama herkesin buna yetecek aklı yok ,
kanatları yolup aşağıya bırakılmanın zamanı ,

beni nerde bulacağını bilenlerin pek uğradığı bir yere dönüyor yavaş yavaş burası.