Kim tevazu gösterirse Allah onu yüceltir
Kim de kibirlenirse Allah onu alçaltır

     
     Dün itibariyle güzel bir kitabı bitirdim. Kitap Seha Neşriyat’tan çıkmış; insana, tasavvufa iyiliklere, kötülüklere, dar-ukba’ya dair hoş bir eser. M.Zahit Koktu (r.a)Hazretlerinin muhtelif zamanlardaki sohbetleri cem edilmiş ve halkımızın istifadesine sunulmuş.

Oradaki bir nasihati ve onun –kendimce-açılımlarını sizlerle paylaşmak istedim. Hz. yine bir büyükten aktarıyor. Buyuruluyor ki “İnsanlar içinde insanlardan biri ol, falan geliyor demesinler”

Ne güzel bir ölçü. Öyle değil midir zaten. Hangimiz kibirlileri; malıyla, evladıyla , ya da toplumsal statüsü ile böbürlenen kimseleri severiz?Ya da onlar açısından bunu soralım.Kaç tane dostları’hadi’dediklerinde sorgusuz sualsiz peşlerine düşebilecek can yoldaşları vardır? Bir şekilde insanlar etraflarından ayrılmıştır. Atlatılmak, ricalarına kibarca mazeretler bulunması belki de alıştıkları şeylerdir.

Son devrin gerçek ilim adamlarından A.Fuat Başgil Hoca “Gençlerle Başbaşa”adlı kitabında öyle diyor : Kibirli insan sarımsak kokan ağız gibidir.

Tevazu sahipleri ise belki de ruhi anlamda en önemli ihtiyaçlarını çok da fazla bir şey yapmadan gidermektedirler. Çünkü onların seveni, sokakta adını bilmese de halini hatrını soranı , başına bir iş geldiğinde arayanları vardır.Onu tanıyanlar için belki de çok da fazla bir şey yapmamıştır ;ama sıcak bir merhabası,içten bir gülümseyişi zor zamanlarda candan sarılışı yetmiştir .Yani tevazuları,yani samimiyetleri

En Emin’e emanet olun.