Ayy ..şimdi düşecek diye geçirdim içimden gözümün ucundaki küçük kız için ve demeye kalmadan düştü...yere yapıştı ...ağlamaya başladı...annelik içgüdüsüyle koşup hemen yerden kaldırdım...
tamam tamam canın yandı değil mi...ağlama ağlama ...hadi gel tut elimi...diye teselli ederken...
kızım ben sana yanımdan ayrılma demedim mi diyen sese döndüm...bu ses...kızına koşan bu adam...

Olduğum yere çakıldım...tepemden aşağıya bir şeyler boşaldı...gözlerimin içi titredi...içime tuhaf
bir şey oldu...kendime aitliğim -yine- yok oldu o anda...

kendime aitliğim yok oldu o anda...

Karşımda duran arkadaşım bana bir davetiye uzatıp...evleniyor dedi...bu hafta çarşamba saat 20:00
da...ifadesizce almıştım davetiyeyi...içimde ölen benin düşüşünü çaktırmadan...sesim titremeden...
yaaa dedim ...öyle mi...allah mutlu etsin...benim eve dönmem lazım...koşar adımlarla o bildiğim
yolların farkına varmadan eve attım kendimi..zile bastım...annem açtı kapıyı...noldu dedi...yüzün
bembeyaz kesilmiş..evleniyormuş ...kim..kim evleniyormuş...o...dedim annemin boynuna sarılıp
hıçkırıklara boğuldum...ağlayan ben bana çok yabancıydım..sanki kendimi uzaktan seyreder gibiydim..

Sanki bu şey bu canımı yakan şey benim başıma gelmemişti....bir genç kız görüyordum ...
annesinin boynuna sarılmış hıçkırıklarla ağlıyordu... bir kız..ağlayan bir kız...o kadar...
gözyaşlarım annemin saçlarına takılıyordu...akıyordu ...kokusuna karışıyordu ama annem bile çare
değildi...o an kendime aitliğim yokoluyordu gözlerimden akan sevdiğimle beraber elele tutuşup
yokoluyorlardı...içimde bir şeyler tutuşmuş canımı yakıyordu..içim acıyordu...şuramda birşeyler
yanıp duruyordu..


Annem sus kızım napalım kaderin böyleymiş dedi...sen onu değil asıl o seni kaybetti...bak
göreceksin...pişman olacak...senin gibi birini o hayatta bulamaz...sus benim çiçeğim...kızım..
soldurma kendini...

Laf ...laf...laftı hepsi...evleniyordu...bu çarşamba...saat 20:00 da...

Ve şimdi yıllar sonra yere düşen küçük bir kızı teselli ederken ...kendime aitliğimi alan o
karşımdaydı...beni gördüğü yerde donakaldı...benim donduğum yerde kızı vardı...sanki bakışlarımız
kilitlenmiş...açmak imkansızlaşmıştı...belki bir saniyeydi ama bana yıllardı..."o"nlu ve "o"nsuz
geçen yıllar...yaşlanmıştı biraz...saçlarında beyazlar vardı...biraz da kilo almıştı...ama ela
bakışları aynıydı bana...eskisi gibiydi...sıcak...ışıl ışıl ve çok tanıdıktı...içim ezildi...şöyle şuramdan bir şeyler aktı ılık ılık...utanmasam oracıkta ağlayıverecektim hemen..boynuna sarılıverecektim...hesap soracaktım...vedalaşmadan gidişini anlattıracaktım...

İlk o konuştu ...merhaba...dedi...sanki hiç gitmemişcesine...sıcacık...hep aynı sesiyle merhaba
dedi...merhaba...birden marketteki herkesin bana baktığını...içimdeki sesleri gördüğünü sanıp
telaşla küçük kzın yanından ayağa kalktım...bana uzattığı eli sıktım...merhaba dedim kendimin bile
duyamadığım sesimle...bu da benim kızım aylin dedi...kucağına alırken kızını...gözlerime bakarak
hiç değişmemişsin...hala çok güzelsin dedi...dudağımın kenarıyla gülümseyebildim ancak...acaba eşi de burda mıydı...tedirgin oldum bir an...ben dedi buraya taşınalı bir hafta oldu...hemen marketin arkasında ki sokaktan tuttum evi...daha tam yerleşemedim küçük hanımla işler ağır gidiyor...ee sen neler yapıyorsun...ne var ne yok dedi...nasılsın...sanki hiç yaşanmamıştı "o"nsuz
yıllar...o yaşanılmayanlar donmuş ve zaman pat diye bu ana gelmişti...

İyiyim ..sağol...diyebildim..gözlerine bakmamaya çalışarak...eşin nasıl...kızını yere bıraktı...
hadi bir çikolata kap gel bakalım...

Herşey nasıl da sıradandı...kelimeler...sorular...etraftaki insanlar..rafa dizilmiş alıcısını bekleyen çikolatalar...kasiyerler...elimdeki alışveriş sepeti...sepetin içindekiler...ben...bir tek "o" sıradan değildi...bir tek onun bakışları...bir tek onun elaları...içimdeki yarımlığı...yaşanılmamışlığı...ona ait olan kendime aitliğim...

Canan ...hadii...bitmedi mi daha alışverişin...seni bekliyorum sabahtan beri...tamam tamam
geliyorum dedim uzaktan bana seslenen eşime...

Kimdi o...hiiçç eski bir arkadaş...eşini kaybetmiş daha yeni...bir de kızı var...4 yaşındaymış...
allah sabır versin...evet öyle...allah sabır versin...ee oğlanın hediyesini aldın mı...sorar şimdi...hadi gidelim...evimi özledim ben...kendime aitliğimi alıp gidelim buralardan...bak bu süsleri de tavana asarız olur mu...oluuur...neden olmasın...

Neden olmasındı?...