Akdeniz mavisi acılar
Getirdin saçlarında
Fark edemedim

Bakışlarında bozkır suskunluğu
Dudaklarında hüzünlü bir tebessüm vardı
Ellerin gönlünden dökülen
Sarı başaklardı

Sardın sevdaların en güzeliyle
İçimi, özümü, yüreğimi
Kaçtıkça yakaladın beni
En ince yerimden
Gidemedim

Her buluşmada
Menekşelerin menevişlendiği
Bahçelere girdiğim kadar
Uçurumların eşiğine dayandım

Her elini tutuşumda
Peşime düştü atmacalar
Pustum bir serçe gibi gölgene
Yandıkça yandım
Tütemedim


Alevden kelepçeler doladın hep
Kara topraktan başka bir nesneyi
Avuçlamamış ellerime
Söküp atamadım

Sonra fildişi kuleler kurdun kendine
Bir çıktın ki
Pir çıktın
Tutamadım

Usul usul değiştin
Bıraktı bozkır suskunluğunu gözlerin
Alıcı kuşların keskin azameti
Giyindi gözbebeğini
Kanıma bölenen cam kırıklarını unuttum
Seni unutamadım

Unutamam! ...



yitikozan

Durmuş Kaya