Gecenin kandilleri usul usul
Bana uzak gökyüzünde yanarken
Benim payıma zifiri karanlıklar düşüyor
Anna Perenna!
Ellerimi sana uzatamıyorum,
Ellerim üşüyor Perenna!

Sen, Akdenizin ölümsüz kraliçesi
Ben Attila`nın, ordusunda bir çeri
Bana görev vermiş görklü Tanrı
Biliyor musun ben büyük sevdalara adanmışım!
At üstündeyim doğduğumdan beri!

Sana bu mektubu Perge’den yazıyorum,
Akdeniz kalbimin kıyılarını döverken
Ben seni içip sızıyorum!

Bilmem kaç bin yıl önce geleydin diyorum
Dünyanın tozunu dumana katarken
Üstelik beyaz atım da eşkindi o zaman
Sahralar dar geliyordu!

Ne ki karşımızda bir ordu,
Kaleler nağramızdan düşerdi Perenna!
Zulmün karanlığını güneş gibi boğardık
Kılıcımız zalimin bağrını deşerdi!

Sana bu şiiri al kanımla yazıyorum
Akdeniz kalbimin kıyılarını döverken
Ben seni içip sızıyorum!

Sensiz bütün zaferler bana angarya...

O zamanlar orada bir küçük koy vardı
Oturur palmiyelerin gölgesine
Kılıcımı bilerdim
Gözlerimi senin gözlerinde yıkardım
Gözlerin mavi miydi Perenna?

Seni görürdüm suların yakamozunda
Uzanırdım tutamazdım
Güneş Bakır dağlarına
Alevlenip düşerken
İçmiş gibi bir sağrak dolusu kımızı
Esrirdim ben de Bakır dağları gibi
Kürşat Seddi Çin`e götürürken kırkımızı
'ne işin vardı buralarda geldin Asya’dan'
kendi kendime sorardım!

Perenna!
Sen yokken düşlerimde
Bir incecik çınardım
Yan avuç süt Gölüydüm, Aral’dım
Gözlerin yoktu gözlerimde!
Önüm masmavi bir deniz
Ve dağlarla sıralı ardım..
Sarı çöllerde yağmur gibi
İçime sevdalar sardım..

Yalçın kayalıklara ok atardım, kargı salardım
Doğu Roma`nın süvarilerinden çetindi
Ah benim yeşili yediveren yurdum! ..

Bir tavşan derisine yazardım sevdalarımı
Bir gün bir geyik vurdum
Onun derisine yazıyorum

Ben, durup durup sahralarda tozuyorum
Akdeniz kalbinin kıyılarını döverken,
Seni içip sızıyorum!

Ah Perenna, ah`ımı al götür
Hangi yüzyılda yaşıyorsan
Haber de verme, yalnızca al götür ah`ımı
Bütün tanrıları duysun Likyalı`ların
Zeusun tapınağını yıkacağım senin için!

Benim tanrım gök tanrısı Perenna
Yerlerin ve göklerin tanrısı
Sarhoş Roma`nın Bürütüs’leri ne bilsin,
Ne bilsin Sezar?
Yapıp yapıp taptıklarınızı da bir gün
Yutacak bir mezar!

Biliyorum üç bin yıl sonra
Seni bana anlatacaklar Perenna,
Kara bahtımın karası topraktan birer birer
Çıkarılan lahitler!

Sen tanrıçalarla yıkanırken yasemenlerle
Kızıl tuğların ışığında
Ben Batı Roma`ya giriyordum
Attila`nın sağındaki bendim,
Solundaki de Balçar!

Güneşin doğduğu dağların ardından geliyorduk
Güneşi kovalar gibi, atlarımız çatlarcasına
Ne kargılarımız eğiliyordu bu koşuda
Ne kılıçlarımız giriyordu kına!

Sana bu şiiri Üsküdar’dan yazıyorum Perenna
Hele şu İstanbul`u da bir alayım
Belki gül dibinden de yazarım
Ancak, ne var ki, ve de ne yazık
Sana nasıl inanayım?

Gözlerin akdeniz mavisi mi
Çağla yeşili mi bilmiyorum
Gidip gidip geliyorsun dalgalarla
Daha aşacağım dağlar var Perenna,
Daha geçeceğim çağlar var!

Yasemenler açsın kıyılarında,
Sen beni bekle Kibele doğurganlığınla
Bir gün mutlaka alacağım seni,
Bilirsin kılıcımın gücünü
Atımın yıldırımlarla yarıştığını da
Sakın ha,
Gözlerini saklama!
Benim yüreğim merihteki
rüzgarlar kadar hırçın!

Ya sen Perenna, ya sen! ?
Olimpos`un dağlarına güneş vururken
Gözlerin ya neden dumanlı Perenna! ?

Yüreğini lirine tel tel bağlayıp
Ağlayıp ağlayıp
Ağlatma!

Bozkırın harlı yüreği benim işte,
İşte yine senin için sahralarda tozuyorum
Akdeniz kalbimin kıyılarını döverken
Ben seni içip sızıyorum!


yitikozan