suretim başkalarının kölesi kaldı. kalktı tüm dostlar birer birer kanımdan. damarlarımla zehri dolaştırır ruhum ve huzrun gölgesine sığınmaktı tek amacım.

yumruk yersin, nakavt edemezsin hayatı. yaşam ölüm takıntısı yaratır sende. sen yaratık zannedersin siluetini üzenleri. oysa ayna kadar yakındır onlar sana.

neden? saçma bir soru. çünkü nedeni olmaz gitmelerin, dönmelerin, bırakılmaların. çünkü haydutlar nedensiz kaçaklardır. hevesin kaçtı değil mi, hasret yıkıldı. çektiğin fotoğraflar vazgeçti çerçevelerinden. gönül bahçende kaç çiçek suladın, kaç çiçeği soldurdun inatına kurban. gurur dediğin ne ki, gururu kendin tanımlarsın ve başkası anlayamaz senin gurur dediğin canlı varlığı. herkes için; zehir içip intihar değildir gurur. bir daha aramam da değildir öbürü için gurur.

sen şimdi , şu vakit, şu saniye, 'kendi gururunu' ezmeye bak. çünkü karşındaki yaptığına gurursuzluk demez. belki de yüreklilikitir yapacağın..