hazır mısın bitmek üzere bir serüven daha.. bir kez daha batmakta güneş sessizce.. kızıla gömülüyor güneş.. ve yer yüzü, olabildiğine telaş içinde.. karanlık çökmekte çaresiz. sense seyredersin sadece.

ufka yakınlaşan kayıklar birer birer umutsuz yanaşırlar karaya. kara umuttur belki, yeni bir güne, yeni ışığa umuttur. tekrar başlayacaktır ya, güneş doğacaktır; hani hana bir atlının girmesi gibi pencerene... güneş pencerenden ışıyacaktır göz bebeklerine..


hiç bitmesini istemediğin masallar vardır.. çocukken... kırmızı başlıklı kız... sonunu bildiğimiz halde kaç kere inmesini istemişizdir o masalın kulağımıza.. işte sen.. sen bir masalsın aslında. hayat değil, gerçek değil yani; sadece masal. sonunu bildiğim.. pembe gözlükle seyredişim seni.. sonunu bildiğim.. ama tekrar dinlemek istediğim..

gene bitiğim.. gene idam öncesi ruhum.. ruhum kaygılı.. isyanlar eşiğinde.. isyanı kime? beynimin sağ lobutu, sol lobutu hiç farketmiyor, hep eskiler üzerinden çalışıyor bu aralar.. öylesine özlem ki.. özlem olmuşsun ki.. hiç doyamadığım.. sonunu bildiğim.. masalım.. SENİ ÇOK ÖZLEDİM..

bilmem ne kadar duyulur sesim..

anılar bertaraf.. unutmak en iyisi.. yenisi zaten yok.. bir bataklığa çömelmiş gibiyim. nerede huzur, ne tarafa gitmeliyim?

üç yıla dayandım. koca üç yıl sensiz.. yani çaresiz.. yani sevgisiz.. yani... seni özledim.. kelimeler kifayetsiz kalıyor hasretin yamacında.. sonunu bildiğim desem adına? masal desem? çınar gibi kök saldın ruhuma.. ve bıkmadın acıtmaktan canımı.. buna rağmen masalsın.. belki de bu yüzden unutulmazsın. yüzün ne kadar sıcak.. yüzün yüzüme ayna.. özledim..



adın ONUR olsun senin...