Askerlerimiz ülkemize döndü.

14 gün süren acılı bekleyiş bitti.

Asker ailelerinin sevinçlerini izledim televizyonda.

Sevinçlerine bir diyeceğim yok elbette.

Fakat bu sevinç, şehit olan 12 askerimizi

unutturmamalı.

O şehit ailelerinin acılarının üstüne gelen bu sevinç

tablosu

fazla abartılmamalı.

Şehit ailelerine saygı açısından.

Bir sevinç duyulacaksa eğer…

Bu sevinç,etekleri zil çalmak şeklinde bir sevinç

olmamalı.

Buruk bir sevinç…

Ki izlediğim kadarıyla asker ailelerinde ben bu buruk

sevinci gözledim.

Bir anne ’Evladım kurtulduğu için seviniyorum, ama

diğer şehit askerlerimizin acısını

yaşıyorum’ diyordu.

Milletçe de buruk sevinç yaşıyoruz,aynı sebeple.

Fakat,içimizi acıtan başka şeyler var:

Bu ‘serbest bırakılma olayı’nın gerçekleştiriliş biçimi…

Protokolü andıran görüntüler…

ABD’nin arabuluculuğu…

DTP’lilerin tavrı…

Barzani ve Talabani’nin siyasi rant çabaları…

PKK propagandası…

Bir planın parçası mı bütün bunlar?

Sormadan edemiyor insan!..