Birgün alıp başımı gideceğim buralardan. Hayattan, kargaşadan, kavgalardan ve her türlü sıkıntıdan kaçmak için. Alıp başımı gideceğim buralardan hayalin kurduğum, yalnızlığımla beraber yaşayacağım, ondan bir şeyler öğreneceğim, bana bir şeyler anlatan yere gideceğim. Hasretinin yüreğimi yaktığı yere; sadece benim olan yere...
   Bir yer istiyorum... Temiz hava... Gökyüzü her zamankinden daha mavi daha sonsuz. Güneş, maviliğin arasında parlayan bir yıldız... Sıcacık okşuyor bedenimi. Sıcak bir şefkatli el gibi okşuyor ama yakmıyor bedenimi. Ve bir sahil... Deniz gökyüzünden gelen maviliği derinlerinden gelen diğer renklerle harmanlayıp sunuyor gözlerime. Ilık ve masum su bir çarşaf misali... Uzanıp gidiyor ufaka. Taa ki gökyüzüyle birleşinceye kadar uzuyor. Ve kumlar... Ufacık altın renkli kumlar parmaklarımın arasından kayıp gidiyor. Belli ki Güneş onları da ısıtmış; denizin ufak dalgaları sıvazlıyor sıcak sırtlarını. Arkamı dönüyorum. Toprakananın gökyüzünü kucaklayan elleri... Ağaçlar, çalılar... Yeşilin her tonundan var sanki. Ağaçlar olabildiğince uzun, yaprakları devasal. Hani bu çarşaf gibi denizin üzerinde bir sal edasıyla süzülebilecekler gibi geliyor. Yükseklerde bir meltem var belli. Yapraklar küçük homurtularla dans ediyor.
   Akşam oluyor. Deniz dalgalarının kıyıya vuran şırıl şırıl sesi... Bir ruh terapisi için birebir. Ağaçların arasında bir Ağustos böceği raks ediyor. Baykuş bile susuyor bu melodiyi duyunca. Bir saygı duruşunda gibi dinliyor bu usta besteciyi. Kıskanıyor belki de... Gökyüzünde şimdi dost yıldızlar var. Gecenin karanlık yüzünü göstermiyorlar bana. Ateş böceklerini kıskandırıyorlar. Biri göz kırpıyor sanki. Uzansam tutacakmışım gibi yakınlar bana. Birkaçının acelesi var, selam verip sonra da arkalarında parlak izler bırakarak kayıveriyorlar. Ağustos böceği bir aşk şarkısı söylüyor şimdi. Hafif bir rüzgar yaprakları dansa kaldırıyor. Gece huzur veriyor ve her şey çok tatlı geliyor...
* * *
   Ve bir yer istiyorum. Gökyüzü yine mavi. Ama bu kez kucağındaki Güneş masum değil. Yaksın bedenimi okşamasın. Işınları bütün hücrelerimi yakarcasına deysin vucuduma. Beynimi buharlaştırırcasına sıcak sıcak vursun başıma. Vursun, yaksın bedenimi okşamasın; sahildeki güzel Güneşime inat...
   Yaksın vucudumu çöl Güneşim. Yaksın da bir yudum suya hasret bıraksın. Suya hasret kalayım o sonsuz denizime inat. Susuz yaşamayı ve susuz yaşamanın ne demek olduğunu öğretsin. Öğretsin bir damla suyun "hayat" olduğunu. Yansın çöl kumlarım, Güneşin sıcaklığıyla yansın kavrulsun. Sahilimde denizin serinlettiği altın rengi kumlara inat... Yaksın ayaklarımı üzerine bastıkça. Rahat yürümenin anlamını göstersin bana. Her adımın, her rahat atılan adımın değerini fısıldasın ayaklarıma. Yükselsin tepemde güneş. Kaçacak yer bırakmasın. Aratsın bana o göğe uzanan ağaçların gölgesini. Gölgelenecek ağacım olmasın o devasal ağaçlara inat. Ve rüzgarım olmasın yüzüme serinlik vuran. Yapraklarla dans eden rüzgarım olmasın. Olacaksa esen rüzgar; yüzümü yaksın sıcaklığıyla. Ateş püskürterek vursun yüzüme; Ağustos böceğine aşk şarkıları söyleten melteme inat...
   Bir çölüm olsun bana güzellikleri aratan. Yükselsin Güneş. Bir akbaba olsun leşini beklerken ölüm şarkısı söyleyen. Ötsün, bağırsın acı acı, Ağustos böceğine inat. Ölüm şarkıları söylesin, göstersin bana sevgi dolu sözlerin değerini. İki Dünyam olsun benim; alıp başımı gideceğim, onlardan bir şeyler öğreneceğim iki Dünyam... Anlatsın bana hayatı "Sadece Bana" ve bana inat...

Ramazan ADIGÜZEL