...ve bir gün gittin.Bin parçaydı yüzünden düşen.Bin parçaya bölündüm.Son kez tuttum elinden,yıkık dökük yerleri gezdik içimdeki.Kızdın dağınıklığıma.Savundum kendimi,biliyorum diye her şeyin yerli yerini."Bak" dedim,"Burası geçmişim.Sen burada kalacaksın artık..."Sevinmedin.Üzülmedin de..."Şuralarda bir yerde olacaktı geleceğim"dedim."O kadar doluydu ki aslında ümitlerimle,görmeliydin.."Ve "buralarda bir yerdedir,yitip gidecek değil ya..."diye ekledim ,yüzünü dökmeyesin diye.Korkardım sen yüzünü dökünce.Ben dökülürdüm sanki yüzünden.Kirpiklerine tutunasım gelirdi,düşmeyeyim diye gözünden.
Bıraktım elini,gittiğini görünce.Giderken yine,bin parçaydı yüzünden düşen ve bendim bin parçadan biri.Bin parçanın bini birden olsam ne değişirdi,kaybettikten sonra seni...
Çaresizce mırıldandım bakarken yittiğin yere; "Gitmesen?.."Dürmeden hayat defterini,bir yaprak versen ortasından.."Söyleyeceklerim bitmemişti!"