Siyah uçurtma yaptım bir akşam, benim gökyüzüm maviydi güneşim siyah. Yüzüme ışık doğmadı hiç. Ayrılığın hüzünlü şarkıları düşmedi dilimden. Şiirlerim kafiyesiz, cümlelerim devrikti benim. Bir akşam annemi özledim, ağladım yok... Hiç bir şey yok. Gri gözyaşlarım var şimdi, makyajım akmış silmeye halim yok. delice sevdalar yaşamadım hiç, hüngür hüngür ağladığım gecelerde olmadı. yolunu beklemedim hiç kimsenin gelmeyeceğini bilebile.anlamsız serzenişlerimde olmadı benim.bir akşam babamı özledim,ağladım yok…avuçlarımda acılar hissettim babam aklımda, gülmeye halim yok.rüzgarlarlar esmedi hiç yüreğimde,bir gün yelken açtım gitmeye gücü yok,rüzgar yok.parantez içinde anlamlar dağıttığım bütün kelimeler ünlemlere yer vermişti bunu anlamaya halim yok.soru işaretler oldu bütün cümle bitişlerinde cevabını bulmaya sebep yok.kelebeklere özendim hep, her gün batımında.uçmak istedim, delice, bilmediğim diyarlara.kısacık şeyler sığdırdım zamanlarıma.uzun olmasını isteyip başaramadığım,başarmaya çalışmadığım anlar biriktirdim yüreğimde.hep yağmurlu günleri sevdim.soğuk,sakin,gök gürültülü,sağanak.üşümeyi sevdim hep.üşürken titremeyi.dokunmaya kıyamadığım eller olmadı hiç…ona ihtiyaç duyduğum zamanlarda.bir gün gitmek istedim hiç bilmediğim bir yere hiç bilmediğim bir zamanda.umurumda değildi ne ile karşılaşırsam karşılaşayım.yeter ki burada olmayayım.bu iklimde,bu şehirde,bu insanlarla.acı ile karşılaştım bugün yüreğimde, tarifi imkansız, beni oyalayan gözler gördüm, bakmaya korktuğum.hiç bir eli tutmak gelmiyor içimden,siyah gömlek giyenleri beğenmiyorum artık.siyah bir göz gördüğümde bakamıyorum, bakmak istemiyorum.artık bilmek istemiyorum hiçbir yalanın doğrusunu.uçsuz bucaksız bir denizde kaybolmak istiyorum.benki kelimelerin bile kalbini kırmak istemezken en anlamsız yerde noktayı koydu hayat.bu da senin bitiş öykün dedi.acımasız zaman.senide vardır bir bitiş öykün…bitiş zamanın…nedensiz ve sebepsiz bunca üzüntü varken,ağlamakta gelmiyo içimden.sessizliğimde kaybolmak istiyorum.bit artık “zaman’’bit…