Gözlerimin kepenklerini indirmiş, hayatımın taziyesinde, gözlerimden dudaklarıma yaptığım şelaleyle yeni hayatımda ki soru işaretlerini kaldırmanın telaşındayım.

Öldürmelerden ölmelerden, yıkılmalardan yıkmalardan uzak, kalplere giden patikalardaki engellerden sel olup akmak istiyordum. Artık yokun var, varın yok çekeceği bir hayata uzak ara önde başlayacaktım. Sıkıntılar kendi dünyalarında volta atacaklardı artık. Keşkeler faili meçhullerde zaman aşımına uğrayacaktı. Bir lahit gibi esrarengizliğiyle kalacaktı her şey. Geçmişimi üç talakla boşayıp,bütün hayallerimi yetim bırakacaktım.sanatı anlamayan biri için bir Picasso tablosu kadar anlamsız kalacaktı her şey.
Bunların hepsi uzun vadede taksitle alınmış şoklanmış hayallerdi. Her şeyden herkeslerden bir gün belki kaçabilecektim. Ama kendi ellerimi bırakamıyorum.

Hadi bu saatten sonra terk et beni. Şaşırtıcılığını yaşatma temmuz güneşinde karların.ruhumdaki ayazların. Çıkart yüzüğü at gitsin. Sevmiyorum seni alışamadım bir türlü. Kollarına bile hiç istemeden düştüm.

Ya sen gidersin bu gece; ya ben ölürüm kendimce….