Ne dünya dönmekten usandı;
Ne de güneş vazgeçti doğmaktan.
Ayın gümüş ışıkları yağdı da gece saçlarıma…
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.

Yüzümün bir yanı mutlu gülümser, öbür yanı mutsuz.
Gözümün biri umutla bakarken, diğeri umutsuz.
Ellerim boş, ayaklarım dermansız.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.

Huzuru aradım, öte dünyada dediler.
Rahatı sordum, ölüm döşeğini gösterdiler.
Başkaldırınca: hem sövdüler, hem dövdüler.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.

Rakı içtim, aldı beni bir düşünce…
Uykusuz geceyi sardım tütün yerine.
Dumanında saklandım, kimse görmesin diye.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.

Kusura bakmayın ama ben alışamadım.
Her şeye rağmen onurumla yaşadım.
Yanlış zaman, yanlış yer, yanlış insan.
Yarın uzaksa, ecel yakın ne yapsam.
Gün batarken bana ağladı sanki bu akşam.