Gökyüzünün yorgun, ýslak gözlerinde bir mart gecesi duvaðýydý yavaþ, yavaþ kalkan, ve az bir zaman sonra öpecekti gecenin alnýndan güneþ.
Aðýr çekim bir film þeridi gibiydi kirpiklerin kavuþmasý, ama her kavuþmada birbirini býrakmak istemeyen, sýmsýký sarýlan iki sevgili gibiydiler sanki.
Yüreðinde isyan gürlüyor, damarlarýnda þimþekler çakýyor, gözlerinde saðanaklar hiç durmaksýzýn yaðýyordu..
Geceyi alnýndan öpecek güneþ yol alýyorken, Gökyüzü ürperdi birden.
Giderken ne götürecekti yanýnda ?Ne ýsmarlayacaktý Allaha?

Daha kaç geceyi gelin edecekti ki, kalan zamanýn koltukaltýna koyup birkaç umudunu yürüsün..

Bu þehrin yollarýnda defalarca adýmlamýþtý hüzünleri, defalarca kaybolmuþtu sokaklarýnda acýlarýn, çaldýðý her kapýnýn saðýr ev sahibeleriydi, bir hoþ sedayý esirgeyen..

Bir sesle irkildi birden.
“Bayan umutlarýnýzý düþürdünüz, alýn lütfen” Þaþkýnlýðý geçince cevapladý Gökyüzü,
“Taþýyamayacak kadar yorgunum artýk, dilerseniz sizin olsun”
Gülümsedi yaþlý kadýn, “hiçbir umut taþýnamayacak kadar aðýr deðildir ve hiçbir umudu baþka bir kiþinin topraðýnda yeþertemezsiniz.

Merhaba ben Alis, hadi gelin benimle.

Buyurun gönül bahçemde aðýrlamak istiyorum sizi.Biraz günbatýmý, az yýldýz , bolca yaðmur var dalgalarýn sesine karýþan.Verandada yüzlerce hüzün çiçeði , her biri içinde bir þarký dinleriz tüm kýrýlmýþlýklar için ve yudum, yudum içeriz can kýrýklarýmýzý kadehimizdeki buzu bol rakýdan.”

“Memnun oldum madam Alis, ben Gökyüzü”

“Çok istiyorsun ardýna bakmadan gitmeyi deðil mi? Gözyaþlarýný þiirlerin satýrlarýna akýtan bir kadýn var gördüðüm. Sessizce aðlayan, hiç ziyan etmeden gözyaþlarýný þiirlere akýtan. Yalnýzlýðýna sarýldýðýnda uzak tanýnmamýþ ya da tanýnmayacaðý þehirler düþleyen...Hep ama hep gitmeyi düþünen ardýna bakmadan gitmeyi... Kurtulmayý...”

“Off;
sýradan bir dilencinin kýyafeti gibi kirlenmiþ dünleri, kirletilmiþ.Kendinden çok uzaktasýn.Neden?”

“Yoruldum..Çok yorgunum.
Þerefe Madam Alis”
“Serefine Gökyüzü..þerefine”

“Yýllarý adýmladým, aylarý, günleri, yürürdüm, dünya umurumda deðilmiþ gibi, bana hiçbir þey olmazmýþ gibi . Kimse bilmedi yüreðimdeki fýrtýnalarý, kimsenin göðsüne deðdirmedim asi rüzgarlarý. Birileri hep anlýyordu güya ama o ben deðildim.. Aslýnda hep merak ettim ben diye biri var mý diye..!! Hayat yürürdü, ben yürürdüm. Hep merak ettim aslýnda, yol bittiðinde ne yapacaktý, ne yapacaktýk..”


“Tüm yolcularýn gözlerindeki umudu ya da hüznünü izlerdim gönül penceremden, onlar hiç bakmazsalar da. Ben var mýydým hiç söylemediler.”


“Ahh Madam Alis, raký ve hüzün, ne kadar yakýþýyor birbirine ve hüzzam makamý þarkýlar ne güzel eþlik ediyor bu ikiliye..
Yarýnlarýn belirginsizliðinde akýyorken zaman, ötelenen güzelliklere kilitlenir bakýþlarým, asýlý kalmýþ bir sessizlik sallanýr dilimde..

Sevgi yoksunu yabancýl bir býçakla doðradýlar her þeyi.Sevgisizlik ve Sevgisizlik..Ahh Madam Alis, þu Ayýn çengeline astým bir çok þeyi, ama bakýn..!!yine de oradan bana gülümseyen bir kýz çocuðum var her ne kadar Anne demesine izin vermediysem de yine de gülümsüyor bana ..”


“Hangi acýdan ne kadar kaçabilirsin ki? her sabah yeni bir güne uyanýyor insan, bulutlu, yaðmurlu, rüzgarlý , güneþli sabahlara açýlýyor pencerelerimiz.Yeni umutlar yudumluyoruz üþüyen tenimizi ýsýtsýn diye, boðazýmýzda düðümleniyor hepsi tek, tek ve ömrümüzün bir günü daha ayaza vuruyor.”

“Buzun çýtýrtýlarýný duyuyor musunuz? Sanki acýnýn sesi bu..!!”

Acýnýn sesi yankýlanýyor kulaklarýmda
Sürüklendiðim yaþam nehrinde
Gözlerimi kaybettim
Her yer karanlýk
Her þey zifiri
Düþleri yaðmalamýþ kara aðaçlar
Vuslata ve yeniden doðuþa dair
Ben beni kaybettiðimden beri..

“Ahh Gökyüzü;
Þiirin dili ne kadar yakýþýyor dudaklarýnýza.”

“Teþekkür ediyorum Madam Alis, çok teþekkür ediyorum, huzuru sundunuz bana.”

“Rica ederim Gökyüzü, yorgun adýmlarla uzaklara gidiyordunuz ve gideceðiniz yer buradan güzel deðildi, izin veremezdim.

Ýzin verdiðiniz derece, acýlarýnýza kardeþtir acýlarým. Hadi uzanýn bu sedire þimdi, gözlerinizi devirin Ayýn çengelindeki kýzýnýza ve size Anne demesine izin verin ki , artýk sizi aramayýn baþka bir yerde, sizi en iyi anlayacak o bundan böyle. Sýmsýký sarýlýn kýzýnýza, ona söyleyin ki, yýldýzlar tek, tek kayýp gitse de bakýþlarýnýzdan, her birinin ardýndan gülümseyerek el sallayabileceðinizi ve bu gücü de ondan aldýðýnýzý, çünkü kayýp sizi onun sevgi dolu gülümsemesinde bulduðunuzu.

Ýyi uykular olsun Gökyüzü, aydýnlýk sabahlara açýlsýn artýk sevgi dolu gözleriniz..Benimkide gülümseyen bir Anne ve kýzýna..”