nazlı çınarı sevmeyi öğrenen adamım ben..
kuşlarından


sus sen !
sokaklarım omuzunda can buluyor



uzaklarda bir çocuk ölüyor
belki de yakınlarda
bir anne ağlıyor
susuyor bir baba
dalgınlığım bu yüzden


başka ülkenin sabahında uyuklarken
ne küçük adamım
kim bilir kaç kişi iç çekiyor daha derinden
ve kaç avcı kuşları vuruyor
yüreklerinden



çorabına dil sürçmeyi öğreten adamım ben
bakışlarından


sus sen !
ayakların içimi ısıtıyor


bu yüzden delicesine seviyorken şubat’ı
apartman girişinde kimler uyuyor
onların melekleri daha dayanıklı olmalı
onların elleri de
dilekleri de

sıcak ülkelerin olmuyor ki çınarları
yanaklarından kiraz toplarken
devrik lideriyim ben
topuklamalarımın
ve balıklarımın


sus sen !
saçların ellerime masal anlatıyor