Bir þubat gecesiydi, bir hastane korüdorunda tanýdým gerçek adý, senem olan vefa teyzemi,ayaküstü sohbet ettik bilindik,hastane sohbetleriydi bunlar.
Dertlerin döküldüðü,hayatlarýn anlatýldýðý,sýrlarýn ortaya saçýldýðý türden.
Vefa teyzem,nasýlda mahsun duruyordu bir köþede,eskilere giderken gözleri hazin bir türkü anlattý dilleri.
Sevdalanmýþ gençliðinde, köyün yakýþýklýsýna babasýnýn rýzasýyla evlenmiþler sonra,dünyalar güzeli bir evlat vermiþ Yaradan onlara, artýk her günün adý mutlulukmuþ onlar için .
Çok sürmemiþ öðrenmiþler acý gerçeði,biricik oðullarý görme engelliymiþ,evlerinde yas havasý ruhlarýnda fýrtýnalar kopmuþ.
Kopan fýrtýnaya dayanamamýþ yüreðinden engelli adam, vefa teyzemi ve oðlunu býrakýp bir baþýna, düþmüþ fýrtýnanýn peþine, gurur meselesi yapmýþ bu olayý.Bir daha hiç dönmemiþ evine.
Çaresiz bir baþýna kalan vefa teyzem dönmüþ baba ocaðýna,hiç hoþuna gitmemiþ bu durum babasýnýn,``dul bir kadýn istemem kapýmda`` demiþ, bir kez daha yýkýlmýþ vefa teyzem.
Ýki çocuklu ali dayýya vermiþ ilk fýrsatta vefa teyzemi babasý, rýzasýný almadan adeta kapýsýndan atmýþ bu yürekli kadýný.
Ali dayýyla huzurlu günler yaþasada hep bir yaný eksikmiþ,yürek ilk sevdadaki gibi çarpmýyormuþ zaten bu evliliðin sebebide sevda deðilmiþ,hayýr dualarýný eksik etmemiþ vefa teyzem ali dayýdan,oðluna þefkatle davranan bu insaný hep gururla anlatmýþ eþe dosta.
Oðlu büyümüþ okula baþlama yaþý gelmiþ yine ali dayý tutmuþ ellerinden vefa teyzemin ve oðlunun, görme engelliler okuluna yazdýrmýþlar sýrf bu yüzden köyü terkedip taþýnmýþlar Ankaraya.
Ali dayý günün birinde, kendi çocuklarýnýda emanet edip vefa teyzeme, göçmüþ dünyadan,günlerce yasýný tutmuþ ali dayýnýn vefa teyzem dilinden dualarýndan, hiç uzaklaþtýrmamýþ Ali dayýyý.
Zamanla, sabrý karýþtýrýp merhem yapmýþ ve sürmüþ bütün yaralarýna,turnalarýn kanatlarýyla göndermiþ sitemlerini özlemlerini geleceðe hem anne, hem baba olmuþ evlatlarýna,okutmuþ sahip çýkmýþ hepsine.
Bir sabah, bir haber ulaþmýþ vefa teyzeme, onu bir baþýna býrakýp giden yüreði engelli, korkak adam can çekiþiyormuþ bir hastane odasýnda,helaleþmek istiyormuþ dilinden düþürmüyormuþ ismini Vefa teyzemin,akrabalarýna yalvarýyormuþ ``beni görmeye gelsin ne olur``diye.
Vefa teyzem dayanamamýþ bu duruma, lanet okumuþ kör þeytana ve düþmüþ yollara, hastane de tek, tek bakmýþ odalara ve bulmuþ yatakta bir lokma kalan adamý.
Tek kelime söyleyememiþ önce,adam mahçup suçlu saklamýþ kendine örtünün altýna... ``neden? neden?`` diye sormuþ vefa teyzem ve eklemiþ ``dayanabilseydin,o acýya, sahip çýkabilseydin bize ben senin bütün dertlerini sýrtlanýrdým`` demiþ bulgur gibi akýtýrken göz yaþlarýný.
Adam saklandýðý yerden çýkmýþ ve oðlunun adýný söylemiþ zorda olsa ``Ahmetim nasýl? beni affettimi sen beni affettinmi`` diyebilmiþ, vefa teyzemin o yufka yüreði dayanmamýþ bu adamýn çektiklerine aðlamaya bile utanan, eski yürek aðrýsýný, affetmiþ son nefesinde
Þimdi nerede bir yalan,korkak sevda görsem sen gelirisn aklýma VEFA teyzem...ve o kocaman yüreðin...

Selma Polat
kalemin ucundadýr hikayeler