Bir gün ki,
Sonu yok,
Bir yol ki,
Başı yok,
Altı üstü birkaç adım yol
Yürüdükçe,
Hüzün.
Yürüdükçe,
Düşün...
Durup dinlendikçe,
Sanki aynı
Adanın etrafında
Dönermiş gibi
Issızlığın orta yerinde
Hissettiğin kendini.

Çöküp kalan sızının
Meçhul sebebini
Bilesim varken,
Bilmediğim
Beklemek lazım geldiği,
Sonra tekrar
Tekrar
Yürümek gerektiği,
Her şeye rağmen...
Dimdik durmak gerektiği,
Ve günü geldiğinde
Sebepsiz olmadığını,
Hiç bir şey gibi
Bu sessizliğin...

Gidip de dönmeyenler
Olduğunu
Öğrendiğinde...
Daha bir sıkı tutmak lazım
Kalanların elini
Ve haykırmak lazım geldiğini
Anladığında
Susmamak lazım bir daha

İster,
Bir damla olsun
İster bir okyanus dolusu,
Gözyaşı
Dökmek zamanıdır şimdi...
Arkadaşı gidip de
Kalanlar arasında kalmanın
Bir ağırlığı
Bir derinliği olmalı....
Gidenlerin bir anlamı olmalı
Dalmadan anılara
Tutunmak zamanıdır şimdi...
Kolay değil.
Sebepsiz hiç değil...
Anlamı olmalı.
Gitmenin de
Kalmanın da
Bir sebebi olmalı....