Dokunduğu hayatlarla birlikte,
Doğar her yeni gün
Akşam güneşiyle,
Nöbetçi şaire…

Her şiirde kaybolmak,
Uzaklara gitmek;
Yolların sonunu bulmak,
Kaybolup gitmek ister,
Başkalarının hayatında,
Kendi düşlerinde,
Olmazlarında dünyanın…

Akşam güneşi doğsun diye bekler,
Bekler de durur
Aynı yerde.
Bilir ki,
Her akşam güneşi,
Doğar ufuktan ona doğru…
Misafirleriyle gelir,
Eser gönlüne, gönlüne…

Batan güneşten miras kalan,
Yitik gün değildir,
Bir önceki nöbetten devrolan,
Gecenin karanlığıdır,
Yarım kalan sohbetlerin tadıdır,
Beklenen…
Yitip gidenin adıdır,
Sabaha kadar sayıklanan….

Anılarda kaybolan günlerle,
Kolkola girmiş,
Eski dostlar,
Sökün eder gelirler,
Şimdi…
Doğar şimdi gözlerimin
İçine içine
Akşam güneşi.