Beklediğim istasyonlarda trenler durmaz
Yorgun dumanlar içinden gözlerin geçer
Raylarca sarsılır tenha yüreğim
Puslu bir camdan sözlerin geçer
Son vagonun ardı sıra
Ardından bir ben
Hayalimden
Islık ıslık sen geçer
Çığlık çığlık bir kuş geçer


Gecelediğim tenha istasyonlara trenler uğramaz
Metruk evler gibi yalnızlaşır kalbim
Mahzun ışıklar süzülür
Hasrete davetkar pervane naaşlı lambalardan
Gelmeyen kırık camlı vagonlardan birine atlarım
Seni ararım soluğunu arayan hastalar gibi
İçimden bir çocuk geçer
Uçurtmasının peşinde
Hatıraların en hüzünlü saati vurur duvarda
Boğazımda bir şeyler düğümlenir
İçimden denize kavuşamayan bir nehir geçer
Sensiz bir şehir geçer




Ne çok bana benzer tenha istasyonlar
Ne çok ben onlara benzerim
Ne zaman seni düşünsem
Seni özlesem
Üstümden bir kamyon geçer
İçimden bir istasyon geçer