ÜTOPYA


Doðru bir çizgiden düþmeden ilerlerken, doðrularý elinden düþürmemeyi

düþünürken geçiyor yolculuklar. Tren yollarýndaki ray çizgileri ile rayýnda

rayýnda gitmeyen yol çizgileri kesiþiyor. Umutlar ve hayaller birbirine

karýþýyor. Pirincin taþlarý gibi ayýklanmýyor olaylar. Kolay olmuyor.

Ayýrmak, kendini olanýn bitenin hýncýndan korumak. Hiç kolay olmuyor.

Daðlarý aþmak için de çýksan yola, denizlere karþý yüzsen, ufuk çizgisini de

görsen olmayan sonlara varamýyorsun.

Kendine kendince yazdýðýn metinler, çarþýya uymayan hesap cetvelleri

gibi bozuluyor. Hiç yýkýlmayacak bir doðru duvarým ben diyorsun. En

küçük þiddetinde depremin tuðlalarý tekrar örüyor oluyorsun.

Öyle bir zamandan bahsedebilir misiniz bana? Zaman ellerinizde

kaymadan güller ve gülistanlarla çevrelenmiþ. Dokunulmazluklar

belirlenmiþ. Hadsizlikler hükümsüzleþmiþ. Yoksunluklar temizleþmiþ.

Aþklarýn vaadettiði gül bahçeleri güncellenmiþ. Çepeçevre gülen yüzler,

aðaçlarýn sevincinin, kuþlarýn þarkýlarýnýn doldurduðu sokaklar. El ele

gezenlerin parmaklarýndan yansýyan gün ýþýðý, yaðmurun topraðý

bereketlendirirken yaydýðý koku. Evlerin camlarýndan taþan mutluluk.




Gerçekten aþký tarif etmek için yola çýkan yazanlar topluluðu. Hayata

nasýl dokunmasý gerektiðini bilen ellerle dolu dünya.

Dünyayý dolduran huzur korosu.

Soru sormayý öðrenmeden olmuyor iþte bunlar. Cevaplarý aramadan

kurulmuyor hayat yeniden.

Neden soru sormalýyýz ki?

Haklý çýkmak için mi? Cevap bulmak için mi? Cevap bulamayýp

gülmek için mi? Az seçenekli hayatlarýmýza sunulan çoktan seçmeli

sýnavlarýn yarattýðý alýþkanlýktan mý? Bilinçli ellerin anlamamýzý

zorlaþtýrmak için yarattýðý kaoslarýn çýkmazlarýndan çýkamadýðýmýzdan mý?

Bilinç altýnda dahi olsa bilmek fiiline olan düþkünlüðümüzden mi?

Meraktan mý? Sebebi ne olursa olsun sonucunda bize katýlabilecek tek bir

cümle bile anlamlýdýr. Dünyayý deðiþtirebilmek için soru sorabilem

özgürlüðü ekmek ve su gibi en temel ihtiyaçlarýmýzýn katýðý olmalýdýr.

Küçük çocuklarýn toplumsal hayata adapte ettirilmeden önceki

süreçlerinde 'neden ' sorusunu ne kadar çok sorduklarýna dikkat ettiniz mi?









Ekmek neden yapýlýr? Buðdaydan.

Buðday neden yapýlýr? Tohumdan.

Tohum neden yapýlýr? Buðdaydan.

Buðday neden yapýlýr?.....

Cümlelerin ucu hep açýk kalýr. Çünkü biz cümlelerin sonuna noktalarý

hep emin olmadan koymuþuzdur. Çocuklarýn anlamý ve orjini arama

çabalarý bilim adamlarýnýnkinden bile daha konsantredir. Çünkü onlar

kaybedebilecekleri bir itibar edinmemiþlerdir henüz.

Hangi topluluðun içinde olursanýz olun temel temalarla ilgili soru sorma

özgürlüðünüz sinsice elinizden alýnmýþtýr. Aslýnda cevap verecek olanýn

dudaklarýndaki izin anlamýný sormadýðýnýz sürece soru sorma hakkýnýzýn

ayrýcalýðýndan mahrum edilemezsiniz.

Ama nerde?

Eðer sorduðunuz sorularýn evaplarýný bilmeniz istenmiyorsa su

getirilecek bin tane dere bulunarak sorunuz sabote edilir ve sonuçsuz

kalýrsýnýz. Bu durumda çocuklarýn arkasý bitmeyen sorularýnda ulaþýlan

sonsuzluk kadar uzun bir senaryo yaratýr. Sorularým neden yanýtsýz kalýyor

acaba? Öðrenmemi istemedikleri konu nedir? Ya da kimler bunun dýþýnda



kalmam gerektiðini düþünüyor? Sorular böylece sinsile yoluyla kabala

tarikatýnýn üyelerinin dünyayý yönetme þekline kadar uzanýr. Cevap

bulamayan sistemlerin kendi sonlarýna doðru koþar adým ilerlediklerini

görmeleri uzun zaman alýr.

Dünyayý deðiþtirme yolculuðu da hep bu yokuþta yaya kalýr.

Peki hep böyle saklanýp sakýnacak mýyýz?

Olanlarýn üstüne gitmediðimizden kaynaklý kayýplarýnýzý saydýnýz mý

hiç? Sessiz kalmaktan haksýz, gizli kalmakdan yolsuz olmadýnýz mý?

Yokuþu çýkmaya baþlamadan yorulmadýnýz mý? Yeterli sebebiniz olduðu

halde amacýnýza ulaþmakdan uzak kalmadýnýz mý benim gibi?

Dikkatli bakýn günlük küçük kuru gürültülerin arasýnda yaþýyoruz

sürekli. Kulaklarýnýzý dört açýn da dinleyin. Düþlediðimiz dünyadan ne

denli uzaðýz. Olur olmadýk yerlerde, kuyruk kavgalarýnda ya da üç

kuruþluk para üstü çekiþmelerinde nefesimizi tüketip bütünü unutmuyor

muyuz? Sakýnmamýz gerekenlere yakýn, kotarmamýz gerekenlerden uzak

durmuyor muyuz?

Aslýnda deneysizlikden (ilksizlikden) ve ilkesizlikden sakýnmalýyýz

kendimizi. Ortalama bir ömrün yarýsýndan fazladýr soru soruyorum ben.




Gerekli gereksiz, yerli yersiz. Hala gülleri gülistan eyleyemedim. Raylarla

yollarý eþleyemedim. Bir aþký sonsuzuma iþleyebildim bir de oðul verdi

hayat bana ödül olarak. Daha ne olsun diyebilirsiniz. Bulupda bunamak da

olabilir söylediklerim.

Ben ecele faydasý olmayan korkularýmýzýn zýrhlarýna sýðýndýðýmýzý

görüyorum. Felsefesi incir çekirdeðini doldurmaz olmuþ hayatlarýmýzýn.

Büyük düþlemenin büyüsünden mahrum kalmýþýz. Komþu iki kenarýn

karelerini toplamayý unutmuþuz. Hipotenüsümüz hesapsýz kalmýþ. Sýraya

girenlerin baþlarýna emme basma tulumbalar yerleþmiþ. Sýra dýþý olanlarda

ellerindeki cebapsýz sorularla sallanmaktalar.

Sakýnmakdan suskunluklar edinmiþiz. Þaþýrmakdan sakýnmýþýz.

Hayatdan sakýnmýþýz kendimizi. Yorulmakdan ve yoðrulmakdan

sakýnmýþýz. Düþmanlýðýn ve kurallarýna karýþamadýðýmzý kavgalarýn

ortasýnda bulmuþuz kendimizi. Yarýsýnda kaçýp gitmiþiz. Dünle yaþayýp

yarýnla boðuþmuþuz. Güneþle uyanýp günle gülümseyememiþiz. Kalabalýða

karýþalým derken kalabalýkda karýþmýþýz. Düþmekden sakýnmýþýz kendimizi

düþünememekden deðil. Gemliði görünce þaþýrmakdan sakýnmýþýz, gemliði

görememekden deðil. Sevgisizliklerden almýþýz nasiplerimizi. Sevememiþ,




dokunamamýþýz ki Dünyayý deðiþtiremiyoruz. Gözyaþýmýzdan sakýnmýþýz

kendimizi, yaþlanmakdan sakýnmýþýz. Yaþayamamýþýz.

Gidiþlere dur diyecek nutuklar yazmamýþýz. Sistemi çoðaltan güdümlü,

torpilli kitaplar okumuþuz.

Hayatýn bir yolculuk olduðunu unutmuþuz.

Bir devri daime hapsolmuþuz.

Bütün yazdýklarým beni bu yolculuða çýkarýyor.

Her cümlem bir ütopyanýn habercisi.

Ya ben bir ütopyanýn neferiyim,

ya da olmalý, olacak, istiyorum...



14/02/2010