UZAKLAR

Dünya küçüldü, biz yine hala
Küçük dünyalara hapsolmuþ gibiyiz.
Ýster bir kafes,ister in say bu zamaný,
Gecenin içinde kaybolmuþ gibiyiz;
Uçan kuþlara imreniyorum!

Yetti,yetmedi derken, her ay bitimi,
Bir sonrasýnýn korkusu içimizde.
Az az toprak yiyen yýlanlar gibi
Kývrýlsak da,doðrulsak da peþimizde…
Dertsiz baþlara imreniyorum!


Götür beni Zümrüd ü Ankam, bul bir yolunu!
Beþinci mevsimin olduðu þehre…
Birlikte içelim, razýyým zehre…
Öðret, ölümün var olmak olduðunu!
Kayboluþlara imreniyorum!

Seninle yaþadým dört bir mevsimi
Yazlarým oldun,yanýk buðday renginle.
Güz yaðmurlarýnda yýkadým toprak tenimi,
Herkes bahar derken,bir ben seninle …
Soðuk kýþlara imreniyorum!

Yürü,ver elini bir uçtan bir uca…
Uçalým dünyayý dolaþmak yerine…
Okyanuslar aþalým ömür boyunca.
Razýyým,götür beni en derin yerine!
Ayrýlýþlara imreniyorum!

Amazon’dan balýk getir,Maçin’den Bambu
Kutuplarda söndüreyim içimdeki ateþi
Yollarýmda gölgol,çöllerimde su,
Okþamak istiyorum,doðan, batan güneþi...
Yatan taþlara imreniyorum!

Geçelim son durak Tanrý daðýna,
Uyuyalým gölgesinde týlsýmlý atlarýn.
Deðdir ab-ý hayatý gonca dudaðýna
Duyalým aksini bin yýllýk feryatlarýn.
Kalem kaþlara imreniyorum!

Götür beni Zümrüd ü Ankam, bul bir yolunu!
Beþinci mevsimin olduðu þehre…
Birlikte içelim, razýyým zehre…
Öðret, ölümün var olmak olduðunu!
Kayboluþlara imreniyorum!