SANA ÖLDÜN DİYEMEM
AMA BEN ÖLDÜM     

Bir dua mırıldanıyorsun
göğe seccade dayamış
gözlerin bitişiyor gözlerime
     gülümsüyorsun...

Üşüyorum çünkü
çünkü ısınmam gerek
yanaşıyorum biraz daha ellerine
     ellerine sıcacık
     ellerine dualı
     elerine
     ellerin
          üşüyorum...

Üşüyorum hava sıcak
geçiyor önümden
iki kız
     yarı hüzün
     yarı çıplak
telefon ediyorum sana
sana telefon ediyorum
telefon tellerinde kuşlar üzgün
          hastasın....
sonra sesin
/sesin ne kadar üşütüyor beni bilsen/
tireşiyor
titreşiyor
hüzün ağırlaştırmış kuşları bütün
     düşmüşler
          titreşen benim
           telin ucunda
               yoksun...

Olanca ağırlığıyla kuşlar
Fatih'de, yağmurlu bir günde
başıma konmuşlar
     eğiyorum başımı çaresiz
     başımı eziyorum
     hızlı hızlı yürüyoruz
     başımı eğiyorum
     eziyorum başımı
          görmüyorsun...

Bizim okulda da yakacaklarmış hayayı Fahri
belki
o küçük mescidimizi de
mikroskoba tutarlar
          kimbilir
     ve görmezler
      hala ders aralarında
      koridorlarda
      -ki bilirsin irin sızar duvarlarından-
          ona koşan
               aksimizi
üstelik duvarlarında çivilidir gözlerimiz
     bilmezler
fakat sen, sen
     s.......üşüyorsun

Bak ne diyeceğim dinle
başımda fırıl fırıl dönerken dünya
Sultanahmet' de, kitap fuarında
Ömer'le karşılaştım Fahri, dün
ellerinde dua
gözlerinde hüzün
yaktı bütün bildiklerimi
yaktı göğsümdeki son
heves dolu nefesi
yaktı bütün
fakat sene, sen, s.......dinelemiyorsun
     acı bir
      soğuk bir
      yaraladı beni
               ölmüşsün...