Yine gün tekerrür,
Yine gecenin güne inat son siyahı…
Hallice bir oda, bir yalın nefes,
Mevsim haziran Ankara’da
Sanarsın, Post modern eylül sıcağı…
Bir serin posta, uzak doğulu bir ses,
Bir kanadı sargılı neyzen,
Pencereden giren bir ıtri nisan kaçağı…
Tiz bir çizgi, bir derin inanç,
Gecede yumak olmuş bir yayvan çanak,
Duvara sinmiş bir yalan gün tuzağı…
Yine gün tekerrür,
Yine gecenin güne inat son siyahı…
Bir çift göz, bir tutam yağmur,
Oda kırık kanıt, duvarda var birkaç yırtık
Kapıda üç beş tık tık
Yine mi sen geldin,
Yine mi koca kafalı yalnızlık…