Yürüyorum nefes alıyorum terkedilmişcesine duran o sokaklarda delice yürümenin keyfini anlatamam yollara devrilmiş
çöp kutuları,arabaların altlarına saklanmış ve uzaktan uzağa yoldan gelip geçenleri süzen kediler, her adımımda
daha fazla heyecan duyuyorum hele o renklı bazen turuncu bazen beyaz yanan sokak lambaları ve saçtığı o eşsiz güzellikteki
ışığı farketmemem münkün değil. başımı göğe kaldırdığımda beni takip eden bir şeyin olduğunu farkediyorum ay'ı o eşsiz
güzellikteki ay'ı ve güzelliğini görüyorum, her adımımla birlikte benim peşimden geliyor onunla sonsuza dek yürüyebileceğimi
farkediyorum o an, kalbimi acıtan hiç birşeyin var olmasını istemiyorum yaşamımda, belkide kendimi soyutlayıp çekilmek istememde
bu yüzdendir sanırım, bu aşktada öyledir birine bağlandığımız zaman kalbimizde mutlaka yer açmışızdır demektir ve kalbimizde
olan herşeydende yine kendimiz sorumluyuzdur, bu kalplerin uzakta ama hiç birşey düşünmeyeceği anlamına gelemez. hisler vardır
anlatılmaz ,duygular vardır tartışılmaz birde aşk vardır bazen belalıdır bazen yararlı biz yine kendimizi hep kontrol ederek ilerlemeye
devam etmişizdir, öyle olması gerekirdi ve olmasıda gerekecek, fırtınalardan hep korkmuşuzdur zira sığınacak limanlar bulmak zordur
insan sevmek, ister sevilmek ister, güven ister, sadakat ister ,bağlılık ister tutku ister, ama herkez en son aşkı isteyemez hep en önce aşkı
istedikleri için şuan ayaklar altında bulunmakta aşk, ve o serüvende var olanlar, bizler ve bizim gibi düşünenler ise biraz daha tedbirli
davranıp o serüvencilerin tabiriyle aşktan korkanlarızdır aslında bizler aşktan değil aşkımızın fazlalığından ve doğruluğundan korkanlarızdır.
o yüzden bekleriz o yüzden elden geldiği kadarıyla adımlarımızı sağlam atanlarızdır ve sabırla beklemesini ve hayatın mucizelerine şahit
olmayı bekleyenlerizdir belki iyi belki kötü belkide koca bir zaman kaybı ama yinede en güzel aşk hep en zor olanıdır en çok
zorlandığımız anlardadır. herkez mutlu olmak ister kimileri aza kanaat eder kimileri çoğu ister ama tüm bu isteklerimiz hayatı ve göreceğimiz
kısaca görmemiz gereken günleri değiştiremez, örneğin şuan sorunsuz devam ediyorsak şayet hayatımıza o uyandığımız her sabahta
yanlarımızda ve hayatlarımızda olan tüm o insanları bir kez daha ruhumuzla saralım çünkü biliyoruzki başka bir sabaha ağlayarak ve çığlıklar
atarak uyanacağızdır, hüzünlere gömüleceğimiz anlar mutlakaki olacaktır. Bu dünyada hiç bir şeyin sonsuza dek var olmadığını biliyoruz.
ve tüm o sevdiğimiz şeylerde günün birinde ellerimizden alınacak kalplerimizdende zamanla silinip gidecektir. evet bizler şuan varız ama her an
yok olup sonsuzluğa uğurlanıp bir zaman sonra hafızalardanda silinecek insanlarızdır. bu durumları düşündüğüm çok olur bir ölüm gerçeğini
yok sayamam ama 24 saatte anıp duramam. sadece uyandığım her sabah görmek istemeye devam ettiğim insanların sayılı zamanları kaldığını
günden güne zamanlarımızın ve hayatlarımızın kısaldığı düşünürüm.Ve bu durum beni herşeyin ne kadar var ve gerçek olduğunu iki kez daha
düşünmeye sevk eder.Amacım bilmek çünkü bilirsem daha az hayal kırıklığına uğrarım ve daha az şaşırırım günün birinde yok olacak ve uzaklaşacak
buna kendi ruhumuzda dahil (kimbilebilirki/ ruhlar bizi muhtemelen daha az yaralayacaktır. elimizden birşeyde gelemez sanırım hayat ve kanunlarını
değiştirebilmek gibi bir yeteneğimizde yoktur...biliyoruz,farkediyoruz,bazen duyuyor bazen hissediyoruz, herşeyi ama herşeyi buna uzağımıza attığımız
gibi duran ama içimizde hep var ettiğimiz aşklar yada aşkta...


Edibe Toğaç
Hayata dair kısa kısa