Yýl 1970 Mevsim ilkbaharýn en güzel günleri havada güneþ, topraðý ýsýtmakta topraktan yükselen buharlar havaya mis gibi toprak kokusu salmakta, nevruz ve çiðdemlerin kardan sonra uyanýþý ve çiçekleri ile dünyaya tekrar merhaba dedikleri güzel bir bahar günü idi.
Ahmet arkadaþý irfan ve âdem ile beraber daðlarda çiðdem ve nevruz toplamaya gitmek için kendi aralarýnda karar aldýlar. Ahmet, irfan, âdem ayný yaþtalar hatta Ahmet ve ifan ayný gün dünyaya merhaba demiþler. Ahmet dokuz çocuklu bir ailenin en büyük çocuðu irfanda yedi kardeþin en büyüðü âdem orta sýrada idi
Köyün geçim kaynaðý tarým ve hayvancýlýða dayanýyordu. Bunun yanýnda devlet memuru ve iþçisi çok olan þirin bir iç Anadolu köyüdür.
Ahmet köyde yaþýtlarý ile kýrlarda bayýrlarda oyun oynayýp ayrýca evlerinin kuzusunu, danasýný daðda otlatýp getiriyor.
Boþ zamanlarýný arkadaþlarý ile bir araya gelip oyunla geçiriyordu. Oyuncak olarak ya karpuz kabuðundan veya küçük teneke kapaklarýný tekerlek yapýp onunla oynuyor ya da ayaðýndaki kara lastik ayakkabýsýný çýkarýp elindeki deðneðini ayakkabýnýn içine koyup araba gibi onu bayýrýn yumuþak topraðýnda sürüyor. Yol yapýp onunla toprak taþýyorlar, taþ ve kum taþýyýp evler yapýyorlardý. O çocuk dünyasýnda hayal âleminde kendilere çeþitli isimler verip þirketler kuruyorlar. Anlaþma yapýyor pazarlýk ediyorlar, Sonrada eve gelip kimisi kuzularýný, kimside danalarýný alýp bozkýrlara çýkýp tekrar oyunlarýna kaldýklarý yerden devam ediyorlar. Ancak âdemin ayaðýnda lastik ayakkabýsý bile yok idi o kadar fakir ve yoksulluk o yaþlardaki çocuklarý bile kahrediyordu âdem sürekli yalýn ayak gezmekten ayaklarýnýn altý ve ökçesi nasýr baðlamýþ daðlarýn taþlarýna yalýnayak basmasýna raðmen o taþlar ayaðýný acýtmýyordu bile ya da acýtýyorsa âdem aldýrýþ etmiyor arkadaþlarýna acýmýyor diyordu. Ayaðýndaki yarýklar bir iki santim derinliðinde idi.
Ýrfanýn babasý alman ya da gurbetçilik yapýp köyüne kesin dönüþ yapmýþ ve köye ilk traktörü o getirmiþti. Traktör yüz otuz beþlik ferguson idi, onlarýn o küçük dünyalarýnda gördükleri ilk motorlu araç idi oyunda biri mýzýkçýlýk yapýnca o oyundan vazgeçip baþka bir oyuna baþlýyorlar ya da küsüp bir daha oynamýyorlardý.
Ama o yaþta sorumluluk almýþ sorumluluðunda yerine getiriyorlar, evden aldýklarý kuzuyu veya danayý akþam eve karýnlarý tok götürmek içinde ellerinden geleni yapýyor, hem onlarý otlatýp hem de oyunlarýný oynuyor, sorumluluklarýný unutmuyorlardý.
Bir gün Ahmet in Davut dayýsý ona düzgün yuvarlak selvi aðacýndan kesilmiþ iki adet aðaç tekerlek göndermiþti Ahmet öyle sevinmiþ, öyle sevinmiþti ki o küçücük yüreði sanki yerinden fýrlayacak gibi atýyor. Tekerlekleri arkadaþlarýna göstermek için sabahý beklemeden hemen irfan ve âdeme gösteriyor. Ayný sevinçle tekrar eve geliyor o küçük dünyasýnda sanki kelebekler gibi havada uçuyordu.
Herkese bak dayým gönderdi, Davut dayým , sevinçli öyle sevinçli ki ,sanki dayýsý o an ona dünyalarý baðýþlamýþ o küçücük dünyasý mutluluk ve sevinçle dolmuþtu.o iki aðaç tekerlek o küçük dünyayý nasýlda deðiþtirmiþti……………………
Halife BOZ BAYIR