Merhaba!

Bugüne kadar, siyasi içerikli bir yazý yazmadým bu siteye. Ama bugün yazacaðým. Kimse tutmasýn beni. Tutan yok zaten de, lâfýn geliþi iþte.

Seçim sonuçlarý belli oldu. Seçim sonuçlarý umarým, vatana, millete hayýrlý olur. Seçimi kazananlarý kutluyor, kendilerine baþarýlar diliyorum. Ne mi düþünüyorum seçim sonuçlarý hakkýnda, ne mi hissediyorum? Hemen söyleyeyim: Kendimi eþekten düþmüþ gibi hissediyorum.

Yýllardýr; ufak ufak yükseliþi beli olan bir partinin yükseliþini, “Caným ne olacak! Onlarýn aldýklarý oy tepki oylarýdýr. Yüzde on- oniki oy tabaný var.” Diyenlerin kulaklarý çýnlasýn. Herkesin saçý alnýna döküldü; saçlar ak mý, kara mý belli oldu. Bununla da kalmadý, kafalarýn keli göründü.....

Hani bir öykü var, bilirsiniz: Yaþlý , tembel bir eþek daðda gezerken, kurt ulumasý duymuþ. Ama kurttan kaçacak mecali yok. Baþlamýþ kendini kandýrmaya; ”Kurt sesi deðil o, kurt sesi deðil.” Diyerek. Kurdun uluma sesi gittikçe yaklaþýyor, ama eþek kendini kandýrmaya devam ediyormuþ. Sonra, uzaktan kurt görünmüþ. Þöyle bir bakmýþ eþek kurdun geldiði yöne ama, kendini kandýrmakta ýsrar ediyormuþ. ”Þu karþýdan gelen hayvan, kurda hiç benzemiyor caným. Kurt deðil....Kurt deðil.” diyor, uyuz uyuz kaþýnýyormuþ..

Neyse, uzatmayayým. Sonunda kurt gelmiþ gelmiþ, bizim tembel ve yaþlý eþeðin ensesinden yapýþmýþ. Ýþte o zaman eþeðin aklý baþýna gelmiþ. Ama neye yarar! Eþeðin aðzýndan son sözleri dökülmüþ: "Aaaaa ! O imiþ..... Aaaa ! O imiþ...... Aaaaaa! Oooooo! Ýiiiii!" derken; "Aaaaiiiii. Aaiiiiii " diye haykýrmýþ..... Ýþte o günden sonra tüm eþekler, “Aaaiii Aaaaaaiiiiii” diye ses çýkarýr olmuþlar...Baraj altýnda kalan tüm partilerin liderleri, yöneticileri; aldýklarý büyük yenilgi sonrasý, sanýrým buna benzer sesler çýkarmýþlardýr.

Kendimi eþekten düþmüþ gibi hissettiðim için, ya da eþekten düþtüðüm için diyeyim, ben de suçluyum. Týpký deminki eþek gibi. Bir defa bindiðim eþek yanlýþ eþekmiþ, bu bir. Ama, binmeyi düþündüðüm diðer eþeklerin de, beni düþüren eþekten pek farklarý yoktu. Dolayýsýyle o eþekler (“Teþbihte hata olmazmýþ.”) de suçlu. Çünkü bana güven vermediler, bu da iki. Üçüncüsü, eþeði yularýndan tutup sürükleyenler de suçlu. Ýnsanlarý bindirdiler topal eþeklere, çekip gittiler arpa tarlalarýna. Üstelik, sýrtlarýna binmiþ vatandaþlarý hendeklere ata ata. Ve dördüncüsü, insanlar ne eþeðe “dur” dedi, ne binene “dur” dedi, ne eþeðin yularýný çekenlere “Dur! Nereye gidiyorsun?” diye sordu bugüne kadar. Daha doðrusu son seçime kadar.

Kýsacasý suçlu çok. Suçun kimde, kimlerde olduðunu, þu atasözü ne güzel anlatýyor. Ben söyleyeyim, yorumunu siz yapýn: ”Suç, iðde de var, yünde de var; çýkrýkta da var, yünü eðiren kancýkta da var.”

03 / Kasým / 2002