Gözlerine takýlýyor yýldýzlar,
bakýþlarýndan kayýyor iðreti takýlanlar…
Ardýndan þiirler yolluyorum.
Þiir denilebilir mi bu anlamsýz mýsralara bilemiyorum ya…

Ne istiyorsan iste benden, yapayým.
Razýyým her þartýna.
AMA UNUTMA Ki;
onlarýn gerçekleþmesi,
senin bana kal, deyiþinle baþlayacak…


Gözlerinin içi,
Cehennemi andýrýyor,
Galya kuyularý gibi derin düþlerin…
Dünyanýn bütün sýrlarýný barýndýran eski bir ansiklopedi gibisin.
Bazen düþünüyorum da,
bu kadar çok sýrrý barýndýrmasaydýn
daha kolay mý kavuþurdum sana?

Seni unutamayýþýmýn nedeni,gözlerin…
Kuþatmýþ gözlerin daðlarý, içinde kayboldum…
Her aðaç kütüðü, koyu yeþil bir zebani,
her dal koyu yeþil bir yýlan,
her biri, evvelce hiç iþitmediðim yeþil bir çýðlýk…
– Bu cýrcýr böcekleri de ne kadar korkunç sesler çýkartýyormuþ…
Sensizliðim seni çaðýrmakta bak, o da pes etti iþte.
Üþütme yüreðinde.

Kendi sonunu simgeleyen çarmýhý
omuzlarýnda taþýyan Ýsa Peygamber gibi,
geliyorum sonuma.
Ardýmdan kal diyecek bir ses umarak…
Hadi KALDIR baþýný.
BAK BANA.
Beni gitmekten ala koyacak kadar, kal de…
Sadece ölümden korktuðum için istiyorum bunu.
Ölümün elinden çekip almaný umuyorum.
Sana olan duygularým çok deðiþti hasret çektikçe.
Ölümün karþýsýndaki aczimi görmeni istemiyorum.
Biliyorum acizdir her insan, Allah karþýsýnda