Neler iþittim.. Ahh neler gördüm… Ah neler yaþadým ey B’can… Hiç yalnýz býrakmýyorlar beni… Binlerce km yol da gitsem ne duyduklarýmdan, ne sezdiklerimden, ne yaþadýklarýmdan bir parçayý senin kapýna býrakýp cigercânýn aðýtlarýna bestekârlýk yapmaný istemedim…


Seni senden alan bahar kapýya dayanalý hayli zaman oldu. Bir çare ki bu benim için heder oldu… Muþtumu unutmaya çalýþtým. Ey leyl… Ey gözü-gönlü dîldâr! Bana bak bir defa çok anlatacaklarým var sana… Kapýnda bir dilenciyim… Sadakaný benden eksik etme… Sevgine, muhabbetine, sesine, gözlerine, himmetine muhtacým…

Tam bin yýldýr yolunu gözlüyorum. Kaç mekân oldu hayalini belirledim… Bilemezsin… Mevleviler, rubaîler ne derse desinler… ben senin gönül cennetinin bülbül-i Bir canýmý dinlemek isterim…

Herkes öðle arasýnda ben odamda gözlerimi kapatýr kapatmaz yanýndayým. Evet, yanýnda, Efelerin minik tepelerinde çam diplerindeki kozalaklarýn yanýnda hazanýn bestesini saza çaldýðým vakitlerde kulaðýma gelen o tatlý gülüþünü hiç bir zaman aklýmdan, fikrimden, zihnimden çýkartamadým.. Büyü gibisin… Sanki sýr gibisin… Sanki benim bilmecem gibisin ki ben anlayamadým bari gel sen Tez anlat… Anlatacaklarým vardý ama þimdiden unuttum her þeyi. Seni konuþmak, seni anlatmak, seni seyretmek ne güzel…

Ahh Hüdam… Aklýmý yitiriyorum ben, çünkü düþünemiyorum, hissedemiyorum, bilemiyorum ben sanki deliriyorum. Tutulan aþk orucu Allah ayýnýn gününü solladý… Aðzým kuruyor benim bu saatlerde ki halimi ne sen gör nede ben anlatayým… Çok yorgunum.. çok halsizim.. inan bana her þeye iþtahsýzým.. Ne vefa nede sadakat! Ben bir ahlaksýzým! O cennet-âsâ gönül hareminde bir bülbül-i þadan olsaydým………… Orada yerimi alsaydým, orada ahdimi yaþasaydým…

Bugün köprü altýnda dilencilik yapmýþlarýn azametten içre aðýtlarýný virane gönlüme alýrken senin kelamýný, selamýný, hisseder gibi oldum aþk hikâyesinde… Ýsyaný ve Hamd’ý birbirine saldým… O hengâmede gönül yangýnýmdan arzýna düþen yangýnlara alýnma… Zira ne dediðimi bile bilmez haldeyim…

Ahu gözlüm, uzaklarý yakýn eden Allah’týr. Sevenlerin yar ve yardýmcýsý Allah’týr. Vallah, Billah iliklerime kadar selamýný hissettim. Sana ne dargýným, ne küskün… Asýl ben kendime lanet ettim. Senin cennet-i ala gönlüne hep dua ettim…

Kelâmýný, selâmýný çok görenlere ne diyebilirim ki? Sen sukut ettin.. Ancak ben sukut edemedim… Ben senin cennet-asa bahçenin kulu olmak istedim. Hakkýyla gönlünü tavaf etmek istedim.. Benim cennetim sensin. Baþka cennete ne lüzum var? Kader planýnda nelerle karþý karþýya kalacaðýmý bilemesem de senin için þiirler devþirdiðim akþam, âhýma bir aþkla yine seni býrakacaðým…

Duan! N’olursun bir -C- an! Dua dua yað üzerimden! Ben kâben de tavaf ede ede yoruldum… bir defa olsun tebessümünü göster bana ki yere düþmeye yaklaþmýþ ihramýmý düzelteyim.. n’olurdu sanki bir defa tebessüm etseydin, sesini duysaydým. N’olurdu bir defa bana da selam verseydin…

Ümitsiz deðilim, bilakis çok ümitliyim. Ýstediklerim hayal mi? Asla… inanýyorum, istiyorum, bin yýl da geçse senli olacak her þeye razýyým, kaniyim.

duam sensin…

mesaim sensin

özüm sensin

gözüm sensin

sen, sen, sen…