Ben tesadüflere hiç inanmam. Her tesadüfün bana yeni bir kapý açmak için oluþtuðunu düþünür, her rastlantýnýn benim nehrimin akýþýný deðiþtirdiðine inanýrým. Her yaþam bir nehirdir ve nehirler denizlere doðru akar. Geçen hafta da benim nehrim kývrýla kývrýla dolaþtý ve sevgiyle bir araya gelmiþ nehirlerin toplandýðý denizlere aktý..

Gezmeyi severim ben. Gezmeyi, yeni insanlarla tanýþmayý, yeni yerler görmeyi çok severim. Öyle uzun yolculuklar, þehirlerarasý, ülkeler arasý seyahatler falan deðil bunlar. Topu topu bir düðüne, bir tiyatroya ve kuaföre gittim ve bu üç olay bana 3 ayrý güzellik yaþattý.

Önce kuþadasýnda bir düðüne gittim. Düðünler hep neþeli ve coþkuludur. Tüm gelinler güzel, tüm damatlar yakýþýklýdýr. Konuklar; yeni kurulan yuvayý kutlamak, yeni eþlere mutluluk ve bir yastýkta kocamalarý için dileklerde bulunur, hediyeler verir, yer içer eðlenirler. Oðlan bizim, kýz bizimdir o gece. Kaynanalar halay çeker, gelin anasý aðlarken, güvey anasý kasýla kasýla dolaþýr.

Henüz evli olmayan kýzlar, gelinin ayakkabýsýnýn altýna isimlerini yazdýrýrmak, gelin telinden bir parça koparmak için sýraya girerler. Darýsý bekarlarýn baþýna sözleri söylenir.

Zengin düðünü havai fiþek gösterilidir, fakir düðünü davul zurnalýdýr, köy düðünü 3 gün 3 gece sürer, kuzular çevrilir, pilavlar piþer. Kimi gelinin gelinliði ünlü bir isim imzalýdýr, kimininki kiralýk ama herþeye raðmen coþkusuyla, sevinciyle, neþesiyle duygular tüm düðünlerde aynýdýr.

Egenin her köþesinin güzel olduðu gibi, Güvercin Adasýyla, turistik tesisleriyle, ören yerleriyle, çok sevdiðim çarþýsýyla, kadýnlar deniziyle, Kalamaki milli parkýyla, çocukluk anýlarýmla… Kuþadasý da çok güzeldir.

Düðün ege düðünü olur da zeybek havasý olmaz mý? Oldu tabii ki.

Damat çýkardý papyonunu, siyah ceketini, nefis bir zeybek oynayarak gözlerimize ziyafet çekti. Erkekçe bir edayla kollarýný kaldýrýp, parmaklarýný þýklata þýklata oynadý. Zarif hareketlerle aðýr aðýr, döne döne oynadý. Dizlerini yere vura vura, seke seke oyandý.

Ben kadýnlarýn oryantal yapmalarýný çok severim de erkeðin göbek atmasýný hiç sevmem. Hiç yakýþtýrmam erkeðe bireysel dansý. Yavaþ danslar, tangolar, valsler yakýþýr da, þýkýdým þýkýdým oynamak hiç yakýþmaz erkeðe. Ama.. bu EGE ZEYBEÐÝ öyle güzel, öyle erkeksi bir dans ki. Gel de seyretme, gel de keyiflenme.

Düðünden ayrýlýrken gelinle damada söylenmesi gereken sözleri söyleyip veda ettim ama içimden …’’Evliliðiniz zeybek havasý kadar güzel ve uyumlu geçsin’’ diye diledim.

Konakta adliye binasýnýn yanýnda küçük bir çayevinin garsonu Nurettin, güzelliði masalarýn üzerine koyduðu kendi icadý, su içinde yüzen çiçeklerle yaratmýþ. Ne iþin vardý oralarda demeyin. Operaya gittim ben. Devlet Opera ve Bale Salonunu ararken yine herzamanki gibi kayboldum. Yeni Ýzmir’liyim ya, daha yollarý öðrenemedim. Kaybolmaya niyetli olduðum için erken çýktým yola. Oyun 20.00 de baþlayacak ben 17.30 vapuruna bindim. Hay huyumu seveyim. Ýyi ki de kaybolmuþum. Kemeraltý, Hisarönü dolaþtým durdum. Baharatçýlarý, antikacýlarý , sahaflarý, el yapýmý eþyalarý seyrettim ne ararsan var bu Kemeraltýnda. Her dükkan ayrý bir alem. Hareketli, kalabalýk, yani yaþayan bir çarþý. Dolaþ dolaþ yoruldum tabii. Opera binasýna yakýn bir yer olan ‘’Güzelim’’ isimli kafede soluklandým, çay içtim.
Garson Nurettin’le tanýþýklýðýmýz buradan. Masadaki çiçekleri sorduðumda, keyifli bir sohbete daldýk. Sorulmayacak gibi de deðil. Burasý basit, sýradan bir çay evi. Tek lüks, masalarda; ters çevrilmiþ cam bardaklarýn içinde, suda yüzen rengarenk çiçekler. Öyle güzel duruyor ki. Çayevine bir ruh katmýþ. ‘’Nasýl yaptýn’’ dedim. Anlattý... Nurettin içkili gazinolarda çalýþmýþ. Alemlerin adamý.
Geniþ bir kaba su doldurup içine kýr çiçeklerini atýyor sonra da bunlarý bildiðiniz cam bardaklara doldurup, bardaklarýn aðzýna da çay tabaðý kapatýp, ters çevirip masalara dizermiþ. Keyfi yerinde olursa, iki bardaðý aðýz aðýza dizerek daha güzel görünümler de yaratýrmýþ. ‘’Maksat güzellik yaratmak’’ dedi.

Güzeli yaratmak bazen böylesi basit, bazen biraz emek istiyor. Ama yol, verilen emek, harcanan zaman ne olursa olsun uðruna çaba harcamaya deðer.
Tesadüfen gittiðim kuaför Ahmet’de, tesadüfen tanýþtýðým Mimar Sevinç haným, beni Zeytinalan köyünde bulunan Zeytin Sanat Evi’ne davet etti. ‘’Ýþte, yine güzellikler göreceðim bir fýrsat’’ dedim. Kalktým gittim.

Yaradanýn sevgisiyle, topraktan yaratýlan insanoðlunun yine ayný aþkla topraðý yoðurduðunu, þekil verdiðini, ruh verdiðini izledim...

Suyla harmanlanmýþ topraktan mamul özel çamurdan, Sevinç haným; Birbirine zýt desenli bir çift mumluk, Nur haným; Zambaklý vazo, Nihal haným; Eski Mýsýr desenleriyle bezenmiþ bir rölyef, Meral haným; Kenarýnda su içen kuþlarýn tünediði havuz görünümlü bir tabak, Emine haným da üzeri kabartmalý bir seramik abajur yapýyordu. Sanatevinin sahibi Mücella haným: kesit kesit gördüðünü söylediði dünyayý simgeleyen bir çalýþmasýyla yarýþmaya hazýrlanýyor, senelerini seramiðe katmýþ Sadi bey de ona yardým ediyordu.

Sevgiyi topraða iþleyen hünerli eller; kürdan, pipet, tükenmez kalem kapaðý, gazoz kapaðý ne bulurlarsa kullanýyorlar, çamurla uðraþýrken adeta dans edip müzik üretiyorlardý.

Ben ne mi yaptým?. Ben once çocuklar gibi çamurla oynadým. Ne yapacaðýma karar verene kadar çamuru yoðurdum. Merdaneyle açýp düzelttim. Sonra yine karýþtýrdým. Ýlham gelene kadar bekledim anlayacaðýnýz.

Sonra bir vazo yapmaya karar verdim. Uzun uðraþlar sonunda, elim, yüzüm çamura bulanmýþ bir halde, siz deyin çorba kasesi, ben diyeyim mama tasý, öyle bir sanat eseri çýktý ortaya. Üzerini elime geçen herþeyle süsledim. Arkasýna da adýmý yazýp tarih attým.

Ben çok beðendim… Daha kurutulup, fýrýnlanacak sonra da boyanacakmýþ. Sanýrým evimdeki en deðerli eþya olacak. Çünkü ben yaptým. Bir iþe yaramasa bile ben onu sevgiyle yaptým. ‘’Maksat güzellik olsun ‘’

Fügen Yýlmaz
03.04.2001