ï¿½zEdebiyat - Mehmet Ulaï¿½ ORAL

Sis

Sis perdesinin gölgelendirdiði pencere görüntüsünün
Arka cephesinden geçiyor flu, sakin bir gece
Krizantem parçacýklarý daðýlmýþ uçurumlar
Þimdi, görünmeyen bir deniz var
Tüm sabýka defterlerimde – kimse bilmiyor
Kayýtlarda, mazbatalarda, belgelerde
Silik pencereden bir tuval var
Her baktýðýnda öncekinin aðýrlýðýndan kurtulan
Savrulmuþ bir kaðýt gibi gidiyorum sisin içinde
Sis içimde, alýngan, aþaðýlayýcý bir dýþavurum
Gecenin kýnýna girmesi sancýnýn damarlarla köprüsü
Konuþan bir soðuk kulaklarýmda uðuldayan
Tüm þehrin çýðlýklarýný duyamaz sarhoþlar, belki biraz
Belki hiç, belki çoktan seçmeli bir zaman içindeyim,
Bildiðimi sanýyorum, Sis içinde diz çökmüþ bir çocuk sobesi
Saklanmýþ bir kaðýt gibi çýkarýldým naftalinlerin arasýndan
sýram geldi,
Yumuyorum.

Sandýklar açýlýyor, garip bir koku vuruyor boþa
Yayýlýyor, derin, aðýr atýl bir þey bu naftalin...
Geçmiþin kokusu yapýþtýðý yerden çýkmýyor,
Sokak lambalarýnýn altýnda barýnaðýn külliyatý
Sorgusuz, þimdi yarý görünür bir deniz var
Tüm sabýka defterlerimde – bazýlarý biliyor
Çakmak taþlarýnda, rýzlalarda, kükürtte
Silik pencereden loþ bir tiyatro var
Her oynandýðýnda bir öncekiyle ayný duran
Uçurumdan düþen bir çakýl taþý gibi gidiyorum sisin içinde
Sis içimde, soluksuz, son sürat bir metropol maskaralýðý
Kibir gibi bir duvar örüyorlar ruhbanlar önüme
Kaçýyorum, kovalýyor, önümde duruyor sis – saðol
Tüm þehrin aþklarýný nasýl hisseder ki orospular?
Belki biraz, belki hiç, belki çoktan seçmeli bir yalnýzlýðýn içindeyim,
Biliyor muyum? Sis elinde tabanca bir rus ruleti
Sýkýþtýrýlmýþ bir barut gibi çýkmalýyým demirin mayasýndan
Sýram geldi,
Yumuyorum.

Kabzasýndan kavrýyorum – ne kadar aðýr bir külfet sorgusuzluk
Park simsarlarýyla dost oldum, saðýr kaldým meteliðin þýngýrtýsýna
Duruþuna, pahasýna duyarganýn.
Sokak lambalarýnýn altýnda bir þehir krokisi
Eskiyen, yaþlanan, gözlerinin altý kýrýþmýþ
Seyir defterini yakmýþ bir kaptan çýkageliyor denizden.
Denizi anlatýyor bin usul,
Denizden bir tutam tuz koyuyor yaralarýnýn üstüne
Deniz kokuyor, tuzlu, karanlýk, sisli bir gece dümende
Þekilsiz, þimdi apaydýnlýk bir deniz var
Tüm sabýka defterlerimde – herkesler biliyor
Pusulalarda, limanlarda, iskele babalarýnda
Kamara penceresinden yarým kalmýþ bir sinema var
Oynadýðýnda þiir gibi aðýr, hiçliðe baðlý
fýrtýnada sürüklenen bir þilep gibi gidiyorum sisin içinde
sis içimde, damarlarýmda, bedenimi kaplamýþ,
göstermiyor mu yoksa beni?
Sis içimde, sessiz, derin, kifayetsiz bir sorumluluk kaçaklýðý
Kibirden bir korsan düþürmüþler ruhbanlar peþime
Yüzüyorum, yüzüyor, yüzbin yýllýk yüzüþlerde
Önümden çekiliveriyor sis – nereye gittin?
Tüm þehrin hayatlarýný bilir miyim sanýyor bunlar?
Belki biraz, belki hiç, belki çoktan seçmeli bir sýnavýn arefesindeyim,
Artýk biliyorum, sis gelip geçici bir paravan eskizi
Açýldýðýnda yine herþey aydýn, yine hergün ayný
biliyorum, Saklanan bir çocuðum sobenin içinde ben
Sisim kalktý, zaman doldu, ucunda yine sobeci olmak var.
O halde çýkýyorum!