Parantez

Seval Deniz Karahaliloðlu

Týpký þairin dediði gibi, aç parantez doðum tarihi, çizgi, ölüm tarihi kapa parantez.
Ýþte tüm iþ o çizgide.
Çizgi kimilerinde silik, belirsiz.
Öylesine, varla yok arasý bir þey.
Kimilerindeyse, belirgin keskin hatlý, kalýnca çizilmiþ.
Ben buradayým diyor,
Lanet olasý!
Ben buradayým!
Her þey o çizgide olup bitiyor.
Ana memesine sýkýca yapýþan minik, yumuk parmaklar,
Ýleriki yýllarda aç ve hýrslý hayata yapýþýr.
Ýlk çocukluk yýllarý,
Ýlk hayatý fark ediþ ne zaman baþlar?
Ýlk öpüþte mi, yada karþý cinse ilk çarpýlýþta.
Kendi hayatlarýmýz dýþýnda baþka hayatlarýn da var olduðu ayýrýmýna varýnca mý?
Ne zaman baþlar?
Okul sýralarýnda ilk kavgalar,
Oyuncaðýný baþkasýna kaptýran yumurcaðýn huysuzluðu,
Giderek, kendisinden yüksek not alana karþý yeni yetmenin öfkesine,
Ve sonralarý, iþ hayatýnda kaçýrdýðý fýrsatý rakibi tarafýndan deðerlendirildiðini gören adamýn bilenmiþ hýrsýna dönüþür.
Önceleri baþkalarýyla kavga ederiz, sonralarý kendimizle ve nihayet hayatla.
Bu aþamada, ver elini diploma,
Tebrikler, mezun oldunuz.
Hep bir þans vardýr.
Çizgiyi koyu, kalýn ve belirgin býrakma þansý.
Kimleri bunu iyi deðerlendirir.
Kimileri fark etmez bile.
Hayat çoðumuza teðet geçer.
Hatta bir çoðumuza hiç demeden
Bazýlarýnaysa deðmek yetmez, dikine; tam gözünün ortasýna çarpmak ister.
Mümkün olsa týrnaklarýný geçirip yakasýndan kavrayýp sarsacak,
Ben buradayým, lanet olasý!
Beni fark etmeye mecbursun.
Tüm çaba, parantezdeki çizgi için.
Kahrolasý bu dünyada,
Bir zamanlar, var olduðumuzun tek kanýtý.
Öteki tarafta,
‘Arkadaþ, çizgin kadar konuþ’.
Diyecekler,
Haberiniz ola!