-Esra!
-Ana!
-Efendim?
-Yok yani, merhaba.
-Senin yerin neresi, ben kaç kere baktým, göremedim seni...
-Baktýn, göremedin. ( Ýç ses: Bileydim, göstermek için herþeyi yapardým ama senin deniz yeþili bakýþlarýna takýlma ihtimalim olduðu bir kez bile aklýma gelmemiþti. Demek baktýn...Ne güzel...Ben daha ayak altýnda bir yerde oturmak istemiþtim zaten ama, fikirlerim çevre kirliliði yapabilir diye, beni bir odaya kapattýlar.) Bir alt kattaki, cam oda var ya, orda oturuyorum ben. Fanus yani...( Ýç ses: Beyaz böyle camlarý, dýþardan geçenin silüeti belli oluyor. Hayret, senin o heybetli ve bir o kadar seksi görüntünü nasýl olmuþ da kaçýrmýþým ben. ) Demek bana baktýn...Ne güzel...
-Evet, nasýl alýþtýn mý buraya? Hiç sesin çýkmadýðýna göre çok iþ yüklemiþler sana.
-Alýþýyorum yavaþ yavaþ. Ýþ, evet, var biraz, hallediyorum iþte...( Ýç ses: Ne iþi ya...Kaç gündür þirkette gezmediðim kat kalmadý seni bulacaðým diye...Ýþmiþ...Seni ilk gördüðüm toplantý odasýnda, elim kolum birbirine girmiþti. Öyle umarsýz ve kendine güvenliydin ki, kendimi küçücük ve fark edilmez hissetmiþtim. En son masanýn kenarýna oturduðumu ve çaktýrmadan sana bakmaya uðraþtýðýmý hatýrlýyorum; sonrasýnda geçen 1 -2 hafta bu koca þirketin hangi deliðinde olduðunu merak ederek geçirdim ben. Ne iþi!) Sahi, senin masan nerede?
-Komik ama tam senin üst katýnda ve senin odanýn tam üzerinde benim masam. Stüdyodayým ben.
-Stüdyooo, hýmmm, ne güzel...( Ýç ses: Neden sürekli güzel deyip duruyorum ben! Güzel adam ya! Demek üstümde oturuyorsun, kýsmet iþte, akacak kan damarda durmaz tabii...Allah yazmýþ seni bana da, daha sen farkýnda deðilsin. Üzerimde öyle mi...)
-Öðlenleri ne yapýyorsun? Arkadaþ edinebildin mi, bizimkiler biraz yabanidir.
-Yabani...Yok yok deðiller, pek çýkamýyorum ben yemeðe, iþler falan. Daha sosyalleþemedim ben, dosyalarý bitirip, konuya hakim olmak gerekiyor da...Ama istersen bir ara uðra benim odaya, kahve içelim, ne dersin? ( Ýç ses: Bir arkadaþým, Kenan, kahvenin seviþmenin yerini yapmak için kullanýlan bir içecek olduðunu söylemiþti. Eskiden “Sessiz bir yere gidelim mi?” lafý tehlikeliydi þimdi, “Kahve içelim mi?” bunun yerini aldý. Eh, biz de güzel güzel içeriz iþte kahvemizi...Uzun uzun, kokusuna doya doya, damaðýmýzda her zerresinin tadýna vararak. Ben koyusunu severim kahvenin, þöyle hafif acýmsý olmalý, damaðýmý yakacak kadar sýcak olmalý, boðazýmdan aþaðýya inerken, midemde sýcaklýðýný hissetmeliyim. Titremeliyim ilk yudumu aldýðýmda, ellerim uyuþmalý biraz, gözlerimi kapatmalýyým, içime çekerken kokusunu. Ellerimde porselinin kayganlýðýný, sertliðini ve pürüzsüzlüðünü hissederek, yavaþ yavaþ içerim...Kahveyi...)
-Olur, hatta süper olur.
-Tamam, peki, görüþürüz o zaman...
-Görüþürüz.

Kadýnýn iç sesi: “ Öncelikle durum saptamasý yapalým, adam bana bakmýþ þirketin içinde, aramýþ taramýþ, demek ki öndeyim. Demek ki adam beni beðenmiþ. Ben...Ben, onu ilk gördüðümde dibim düþmüþtü zaten. Öyle yeþil yeþil gözler falan. Vücut desen, Allah muhafaza...Ok, yarýn mail atar davet ederim odaya, yoksa yemeðe mi çýksak öðlen? Ben kahve diyeyim, isterse o yemek der, atlamayayým hemen.”

Bir sonra ki gün....


-Esra?
-Amanýn!
-Korkuttum mu?
-( Ýç ses: Hayýr, sadece ben salaðým! ) Yok yok, dalmýþým. Normalde böyle köy zýlgýtlý tepkilerim yoktur. Ama insan iþte dalýnca sonra birden karþýsýnda seni görünce, yani sen korkunç birisi olduðun için deðil de, birden yani...Neyse ya, ne vardý? Yani, öyle demek istemedim, hayýrdýr, nasýlsýn?
-Ýyiyim saðol. Öðlen müsaitsen yemek yiyelim diyecektim.
-( Ýç ses: Ýþte o diyen yerlerinle ilgili benim çok feci fikirlerim var...) Tabii müsaitim, yiyelim.
-Ok, o zaman 12’de kapýdan alýrým seni.
-Olur.

Kadýnýn iç sesi: “ Saat 12.00’de... Tanrým, saat 11.30. Hemen makyaj yapmalý, Kenan’ý aramalýyým. Ona anlatmalýyým. Önce makyaj. Yok Kenan. Tamam Kenan’la konuþurken, makyaj.

-Alo??? Kenan Bey lütfen, ýþýk hýzýyla.
-Nerden arýyorsunuz?
-Nasýl? Kardeþim baðlayýn siz Kenan Bey’i ben arkadaþýyým.
-Hayýr, bi yerden demiþtiniz ýþýklý falan.
-Jan janlý, yarabbim!Yani, çabuk baðlar mýsýnýz demek istemiþtim ama keþke demez olaydým. Kafadan 5 dakikayý kaybettim bile sizinle. Hayatýmýn en önemli randevusuna yetiþmek ve akýl almak için sadece 25 dakikam kaldý. Hanýmefendi baðlasanýza Kenan’ý!
-Ayyyy peki!
-Alo?
-Kenan?
-Esra? Hayýrdýr, niye fýrçaladýn Arzu’yu?
-Arzu ile yaptýðýmýz gereksiz evren teorisi sohbetini sonra anlatýrým. Çünkü Arzu ýþýk hýzýný bir mekan sanýyor ve ben ona ýþýk hýzýnýn düþünceden hýzlý, eylemden fena halde akýþgan bir süreç olduðunu anlatacak halde deðildim. Kaldý ki madem hýzlý, ondan hýzlý varmak için acelem var! Bana bak, ben yemeðe gidiyorum “Onunla”.
-Onunla?!
-Evet...Makyaj yapýyorum þu an, saat 12.00’de alacak beni kapýdan. Napiim?
-Birþey yapma, olmaz o iþ. O kadar taþ bir herif ya evlidir ya da bizdendir.
-Bak güzel kardeþim, diosun böyle þeyler, sayende 30’uma geldim hala týk yok hayatýmda. Çek þu zýnzýnlarýný üzerimden, de ki güzel geçecek, þahane olacak, sonrasýnda kahve bile içmeye gidersiniz de.
-Peki, iþallah uzun uzun içersiniz anam kahveyi.
-Ay, seni arayan da kabahat zaten. Valla midem aðrýyor oðlum. Liseden beri ilk kez. Kenan be; ben aþýk filan olmayayým þimdi zamansýz. Bahar da geçti, yaz bitiyor...
-Zamaný mý var bu meretin? Saçmalama, beðendin adamý o kadar, hormonal seninkisi, iki antibiotiðe bakar.
-Yerim senin týp kökenli yorumlarýný. Ben çýkýom bak, dua falan et.
-Hýý hýý!
-Öyle deme bana...Dua et! Kahve içsin arkadaþým de!
-Dedim yavrum hadi git, ararsýn dönünce beni.
-Byeeeee.

Öðle yemeði, bir yerler...Masada 2 tabak makarna, en diyetinden 2 bardak cola, ama tabaklardan bir tanesi hiç ellenmemiþ durumda.

-Eeee anlat bakalým küçük haným, nerden geldin sen buralara?
-Ýþte, çalýþtýðým yerde biraz daralmaya baþlamýþtým, tesadüf sizin þirket arayýnca, yani artýk benim de þirketim olan, geldim ben de...Þimdi alýþmaya çalýþýyorum. Sonuçta burasý daha büyük bir yer, müþteriler falan...Ben de kendimi geliþtirmeye çalýþyorum. Aaaa yüzüðün ne güzel, þovalye þeysi gibi. Yani yüzüðü...
-Eþim aldý doðum günümde.
-Eþin...Ne hoþ...Eþin demek...
-Bakmak ister misin, çýkarayým mý?
-Yok yok, dursun orda...Güzel dedim ya, yeter, bakmama gerek yok. Eþin demek...Bana bir dakka izin verir misin, bi telefon edip gelicem...Bu arada sen bitirdinse makarnaný hesabý isteyelim mi?
-Eee sen elini sürmedin ki yemeðine, daha yarým saat olmadý geleli?!
-Yok yok, ben zaten öðlen yemek yemeði sevmem. Yiyenlere de gýcýðýmdýr. Öylesine geldim, hani sana eþlik edeyim diye. ( Ýç ses: Etmez olaydým.) Neyse dur sen bi dakka, geliyorum ben.

Kadýn mekandan sokaða doðru çýkar.

-Alo Kenan! Allah belaný versin senin.
-Ne oldu be!
-Herif evli!
-Hahahahahha!
-Kenan! Allah belaný versin! Kýracam o antenlerini senin!

Kadýn telefonu kapatýr. Ve masaya geçer, yüzünde çarpýk bir gülümsemeyle.

-Demek evlisin...Ne kadar zamandýr?
-Valla bu ikinci evliliðim, bir de oðlum var ilk eþimden. Yeni evlendim aslýnda 1.5 sene önce. Aslýnda 5 senedir birlikteyiz ama kavga dövüþ derken, bi de evlenelim bakalým belki toparlarýz dedik, evlendik. Oðlum da seviyor zaten eþimi, en önemli þey oðlumun mutluluðu.
-Evet...Oðlun var bi de...Eþin demek...devam et sen...Dinliyorum ben seni...( Ýç ses: Ben içimden küfrederim sana dert deðil. 1.5 sene önce. Yani ben buradan ilk teklifimi alýp, kabul etmediðim dönem...Evet, tebrik ederim, zaten ne zaman doðru kararlar verdim ki ben bu kariyer mevzusunda?! Bir taþla iki kuþ vurmuþ olacaktým. Hem de ikinci evliliði, eh beni de üçüncü olarak belirledi herhalde...Yeþil gözlü canavar.)

Adam hayatýný anlatmaya devam etmektedir, kadýn aniden;

-Ya bi dakka, lafýný kesicem de...Sen niye çaðýrdýn ki beni yemeðe? Eþim aldý diosun yüzüðü, oðlan diosun, ne iþ? ( Ýç ses: Çirkefleþme hemen ya! Bi sus ya! )
-Nasýl yani? Ajansa yeni geldin, çok þirin bir kýza benziyordun, gözlerin uzak uzak bakýyordu, derin derin, sohbet ederiz diye düþündüm. Ben 10 senedir burda çalýþýyorum ama pek kimseyle konuþmam, seni yakýn buldum.
-( Ýç ses: Ne güzel...Sen beni yanlýþ mesafede yakýn buldun...Allah’ým neydi günahým. Bir kulunu çok sevdim, o beni yakýn buluyor kendine, kalbimi onun gözüne sokacaktým ve fakat sokan sokmuþ çoktan...Sempatik ol, sempatik azýcýk kýzým, hemen saldýrma adama, rezil olacaksýn!) Ne güzel...Yani, saðol valla ben de þöyle kendime yakýn bulacaðým birileri olsa diye gezinirken, sana þeettim. Allah zaten böyle iþin ilk dönemlerinde insana kendine yakýn bulacaðý birilerini nasip etsin, deðil mi? Yoksa ne yapardýk yalnýz yalnýz...Ýnsan, sosyal bir varlýk deðil mi, öyle bi odada, tek baþýna yaþayamaz, delirir. Demek evlisin...Ne güzel...Kalkalým mý? Benim fanusta, yani odada yapacaklarým vardý da, geç kalmayalým.
-Bak bunu saymýyorum, daha uzun oturmalý bir gün ayarlayalým. Sen de anlatýrsýn ne var, ne yok hayatýnda.
-Ben de mi? Valla Kenan var iþte..
-Sevgilin mi?
-Valla bu gidiþle ona kalacaðým herhalde...Ay, þey, en yakýn arkadaþým aslýnda. Herkes sevgili olduðumuzu sanýyor ama deðiliz. Ýþte...Yok yani sevgilim falan.
-Birgün al Kenan’ý da gelin bize yemeðe, eþimle de tanýþýrsýnýz.
-Eþinle...( Ýç ses: Seni tekeline alýp, her gece sadece kendisiyle yatman için sana devlet tastikli bir kaðýt imzalatmýþ ve tüm Türk kadýnlarýný sýrtýndan vurmuþ olan kadýnla...Hýý, tabii, tanýþýrýz. Salak! ) Çok memnun olurum...Ben bir tatile gideceðim...Sonra dönünce olur.
-Ne zaman çýkýyorsun, ne kadar kalacaksýn?
-Muhtemelen uzun oturmalý olacak...Öyle gidip, bir daha dolaþmamam gereken sulara dönmeyeceðim bir tatil olacak. Kalkalým mý artýk!!!!!