Ürperti

Ürküyorum ve ürkmek fiilinin çok hayvani bir duygu olduðunu düþünüyorum.
Yani insan oðlunun doðanýn bir parçasý olduðunu anýmsatan bir fiilmiþ gibi geliyor bana, tuhaf ama gerçek. Bazen yaptýklarýmýzýn, seçtiklerimizin bu içgüdüsel korkudan kaynaklandýðýný düþünüyorum. Belki yanýlýyorumdur. Sonuçta deneyimlediðimiz bir þey yaþamak dedikleri... Ýþe girdiðimiz, kitap okuduðumuz, acýktýðýmýz ama sonuçta korkularýmýz ile isteklerimizin ince denkleminde sýkýþýp kaldýðýmýz bir oyun.

Kim, ne zaman, nasýl sonlandýracak bunu?
Bunun bir sonu var mý?
Alýþkanlýklarýmýz haline gelen ritüeller ne zaman bu kadar sýký sýkýya kavrar hale geldi benliðimizi?

Köprünün altýndan geçenlere, geçemediðimiz köprülere,
Geçmeyi tercih etmediðimiz köprülere bakýyorum.
Köprünün tam üstünden bakýveriyorum Ýstanbul'a.
Galata'da öylesine bir gün, (sebepsiz bir telaþýn ortasýndayýz ömrün).
Martýlarda çýðlýk çýðlýða baðýrmasa, her þey havada asýlý kalacak.

Zaman beni sýnýrsýzca kucaklýyor, bazen yaþadýðýna inanasým geliyor zamanýn.
Yani günün birinde bir silüetle gelse, geçip karþýma; merhaba ben geldim, dese.
-kimsin sen, desem.
-ben zaman, dese,

inanacaðým kendisine...

inatla kafamda dolaþýyor: alýþkanlýklar: ritüeller : sözcükler

Ne zaman nasýl sonlanacaðýný bilmediðim bir denklemde
Hangisi doðruydu yaptýklarýmýn?
Hangisi doðruydu bana yapýlanlarýn?
Geçip giderken görmediklerimin var mýydý?
-daha önce farketmem gerekenler mesela.

Aklýmla bulamadýðým içimde hissettiðim
Bir dönüþüm aslýnda olan.
-muhtemel bir olmasý gereken!

Köprünün üstünden insanlar geçiyor hala.
Beni bir yerlere götürmeye çalýþtýklarýný sanýyorum.
Zoraki bir kaç adým atabiliyorum.
Ýçimde -geçtiðim yerleri unutmamamý söyleyen- bir his.

-yola bir þeyler býrakmalý belki de,
geri dönmek gerekebilir...

Durup bazen geriye bakmak gerekebilir.
Bir muhasebenin ötesinde öylece durmak gerekir.


akýp gidiyor zaman.

kavramlar siliniyor bazen aðýr aðýr,
bazen yaralar kangren oluyor,
bazen durduk yere kanýyor,
bazen iyileþmek zaman alýyor,
bazen hiç geçmiyor


zaman akýyor
ve sanki ben.
eski yüklerimi býrakýyorum yol kenarýnda münasip bir yere
biraz gecikmiþ bir eda üzerimde....

sanrýlar aleminde bir gece geçirmeye benziyor hayat,
fazla kalmamak ama muhakkak uðramak gerek
bir durak

soluksuz bir at gibi soluyor hava ...

Galata'ya yaðmur yaðýyor

Üzerime ürperti.


19.04.2005
                         düþge