Su akar (yataðýný bulur)

Vakitten bol ne var hayatta, elimiz yüzümüz saðýmýz solumuz boþ vakit. Zaten yaþadýklarýmýzda bunlardan ibaret. Ben anlam yükleme çabalarýnýn kurbaný oluyorum çoðu kez, oysa tüm bunlarýn hiçbir önemi yok,

Yani zaman eninde sonunda bir çözüm bulur. Bunu konuþmak bile hata- ki benim hatam! Çok yorgunum diyorum ya onun etkisi. Þu çok bilmiþlere kýzgýnlýðýmýn da payý var tabi bu iþte. Suç ortaklarým ise bunlar iþte. Yolculuklar, þehirler, otel odalarý ve çok bilmiþler!

Zamanýn inceden kamçýladýðý bedenimi, fazla yorgun kalbimi bir parça dinlendireceðim burada. Sular hiç durulmayacak bu arada. Bunu engellemeye bile çalýþmayacaðým artýk. Kýþ gelse, uzun uzun kararsa gök, sanki daha rahatlayacaðým. Ýçimdeki yýlgýnlýklarýn sonuçlarý baþýmda dolanýyor. Kýþ gelse, herkes o bildik yýlgýnlýða düþse sanki ben kendimi daha az yabancý hissedeceðim bu aleme.

Sorularým, tereddütkar yaklaþýmlarým, bir iyi bir kötü hallerim… Aslýnda gerçekten güvenilmezim. Oysa ben de istiyorum her þeyin toz pembeye bulanmýþ pamuk helvalarýný. Uzun zaman oldu tatmadým bunlarý. Ýstanbul’da bazý bahar akþamlarý gürültülü kalabalýk için satýþa çýkarýlmýþ pamuk helvalarýna gözüm takýlýnca, görmezden gelmeyi tercih eden sýhhatine düþkün kafam, çocuk kalbimi taþýyamýyor artýk. Bunu biliyorum.

Bu uzun cümleleri bir kenara koymalý, yapýlacaklarý bir bir sýralamalý, yeniden yola çýkmalýyým. Daha eve dönmek için de kýþa girmek için de çok erken, malum. Oysa ben kýþ gelsin istiyorum yeniden, eve dönmek istiyorum yeniden. Evde öylece uzanýp, yapayalnýz kalmak, kimsesizliðime yakýþmak istiyorum yeniden. Yapamýyorum. Bunlarý yapamýyorum.
Boþ veriyorum. Dolu almýyorum.
Boþ veriyorum. Boþ veriyorlar.
Yoruluyorum.