BATAN BÝR GEMÝNÝN SEYÝR DEFTERÝ.

Bir roman gibi çevirirken sayfasýný takvim yapraklarýnýn, kolay olmuyor, takýldýðým bir paragraflardan kurtulmak. Zaman belki her þeyi siliyor, ama kalitesiz bir silgi gibi siliyor. Hiçbir þey en baþtaki gibi bembeyaz olmuyor.

Üç beþ kuruþ verip bir çingeneye elindeki taþlardan geleceðime baktýrýyorum. ilgilendiðim þey çingenenin söyledikleri deðil yere serdiði kadim taþlar. Taþlar sert ve keskin. Bakarken gözümü kesiyor.
Yo, gözüm kesmiyor, o taþlarýn anlattýðý geleceði yaþamayý.

Fýrýndan çýkmýþ taze bir ekmek gibi, kafasýný ýsýrýrken iki bin yedinin, karným tok diyorum, bu yeni yýl, yeni umut palavralarýna.

Önümde iki ayrý seçenek var, iki ayrý yol. Saða mý gitsem sola mý? Muamma kavþaðýnda gözüm gökyüzüne takýlýyor. Ben yukarý gitmek istiyorum. En olmadý aþaðýya.

Tüm günahlarýmý örsün istiyorum, çamdan yapýlmýþ tahtalar. Çam koksun istiyorum mezarým, nefret ederim, ölü kokusundan. Ölü bedenime nasýl dayanacaðým bilmiyorum. En iyisi yaþamak.

Ölümle yaþam arasýndaki ince çizgi üzerinde yürür gibiyim. Bu ince çizgi üzerinde düþmeden yürüyebiliþimi de, her iki tarafa da kollarýmý açýyor oluþuma baðlýyorum. Bir tarafa doðru yönelirse bedenim, tepki olarak bir anda, diðer tarafa kaykýlýyorum. Dengemi kaybetmeden bir cambaz gibi devam ediyorum. Yarýnýn her hangi bir gün olduðunu bilerek.

Bir hamal gibi gözlerim, altýndaki torbacýklarda taþýmaktan yorgun, görmüþ olduðu ihanetlerin aðýrlýklarýný. Bir merhem bulsam da derimi gersem diyorum.
Yüzümdeki tüm çizgiler silinse ve bu yeni hayatýmda yorgunluðun deðil, mutluluðun resmini çizsem, çehreme.

Bu gün iþte böyleyim. Bir kitap dolusu þiir dolanýyor dilime. Bir ciltlik betimlemeler geliyor aklýma, hepsi karamsar hepsi yýlgýn. Bu yazý gibi…
Bilmiyorum, galiba yapamýyorum, yaz(g)ýmdan çýkarýrsam O’nu, umudu anlatamýyorum.
Onsuzken rotasýz belirsiz, kâðýt bir gemi gibiyim. Ýçime akýttýkça gözyaþlarýmý, eriyor ve batýyorum. Ve ancak batmakta olan bir geminin seyir günlüðünü yazabiliyorum.

gollom