Annesi çýðlýk atýyordu ne olur yapma diye feryat ediyordu. Telaþýn bini bin pare olmuþtu, her bir tarafý merak kuþatmýþtý.

Sesin geldiði yöne bakan insanlar istem dýþý o yöne doðru ilerliyorlardý. Kalabalýk hayli artmýþtý fakat neden baðýrýldýðýnýn henüz bir esamisi görülmüyordu.

Kadýn yerde dizlerini döverek nefes nefese kalýyor, derdini pek anlatamýyordu. Bu bakýmda her bir insanýn nutku durmuþ garipliðin esrarýnda nefesleniliyordu.

Bir sessizlik bu kadar mý olurmuþ herkes pür dikkat kesilerek gözlerini açmýþtý. Pencerelerden sesi duyan sakinler bir þaþkýnlýk içinde ne olduðunu anlamaya çalýþýyorlardý.

Yerde ki kadýn bazen kötüleniyor bazen þaþkýnlý içinde nazar ediyordu.

Takriben elli beþ yaþlarýnda saçlarý aðarmýþ, kýyafet olarak giydiði entari koyu kahverengi renklerine bezenen desenlerden müteþekkildi. Lacivert bir kýrkasý üzerinde giyili bulunan bu kadýn aðlamaktan soluk soluða kalmýþtý.

Yavaþ yavaþ kalabalýðýn baktýklarý yön deðiþikliðe uðramýþtý. Hadise bir manada, çok azda olsa anlaþýlýr olmaya doðru yolunu almýþtý.

Aniden bir hareketlilik baþ göstermiþti. Merdivenlerden inen ve çýkmak isteyenler çoðalmýþtý. Ama ne içindi henüz net olarak dýþarýda kalanlar için çözümlenememiþti.

Kadýn sapsarý kesilmiþ, çaresizliðin ensesinde erimiþ, gözlerinin feri kesilmiþ, yaþamak ümidini kaybetmiþ periþan bir halde sanki bir heykel kesilmiþti.

Bir acý sesin uzaklardan geldiði duyuluyordu. Tahminler bu noktada kesindi, buraya geldiði belliydi ancak ne için olduðu zaman içinde kayboluyordu.

Bayanýn o anki hissiyatý yürekleri daðlýyor, perperiþan ediyordu.

Onu sakinleþtirmek için ne kadar uðraþlar verilmeye baþlanmýþtý. Komþularý mý hiç yoktu, akrabalarýna mý ulaþýlmamýþtý, fýrsat mý bulunamamýþtý bilinmiyordu.

Sabahýn çok erken saatlerinde olduðu için hava nispeten soðuktu. Bazý kuþlar bizlere refakat ederek farklý umutlarý yeniden muþtuluyordu.

Aðaçlarýn dallarý sanki bu bayan misali kendini býrakmýþ, yapraklarýndan azat olmuþlardý. Nihayetin ayak izlerinden esintiler gibi.

Bir deri bir kemik misali… Kefen mi hani! Onu hazýrlamaya fýrsat mý verdiler ki diyesi geliyor insanýn kendi melalinin seyrinde nefeslenirken.

Nasýl olsa ölmeyi gör bir þekilde ortada kalacak deðil ya, yýllara sâri birlikteliðimizi idame ettirdiðimiz, aynanýn karþýsýnda þekillendiðimiz, ne derler kaygýsýyla nizam ettiðimiz, üzerine giyeceðimiz kýyafetler için saatlerce çarþý pazar dolaþtýðýmýz ten, beden, sinede derlenen, ahirdir ötelenen, zahirdir öncelenen diye düþünürken…

Pencereden bakmayýn arkadaþlar yardýma gelin çaðrýsýyla bir hareketlilik akýþý saðlanmýþtý. Dar bir odanýn içinde insanlar bir telaþýn arefesinde nefeslenirken, görünen manzara karþýsýnda insanýn nutku duruyor her ne yapmaya çalýþsa da.

On altý yaþlarýnda olduðunu tahmin ettiðim bir insan, ipin uçlarýndan sarkan o deðerli mukaddes olan can, her ne sebeple olduðunu bilemediðimiz manada bir kez bu acýmasýz kararýn eþiðinde kilitlenmiþti.

Sehpanýn kenarýnda bulunan ve alel acele karalanmýþ olan bir nottu sonralara býrakýlan, ibret alýnmasý için yazýlan zavallý haliyle hayatý kararan bu insan.

Savcý beklenecekmiþ, ambulans sirenlerini susturmuþ, polisler bir þeritle sýnýrlarý koymuþ, zavallý anne bayýldýðý için hastaneye gönderilmesi uygun görülmüþ.

Bulunan notta okuyanlarýn anlattýðý manada denilebilinen o ki kalan anýlarda!

Kim bilir ki yazarken ne kadar acýlar çekmiþtir. O güzelim can için nede çok ümitlenmiþtir. Hayallerini peþinde sürüklenmiþtir.

Hülyalar onun için bir gerçektir, hakikati için nefeslenmektir zannýyla çekilecektir.
Hadiseler bu manada onu celbederek merak içinde þekillendirecektir.

Duygulara býrakýrsa insan kendini, hissiyatýn çeperleri, idrakin esintileri iradi olarak bir anlam bulamaz ise mesnet olarak zayýf durumda çaresiz býrakýr insaný.

Ýnsan düþünen, muhasebe eden bu manada konumunu belirleyen aklýn sahibidir.

Anne baba bunun için icbar olan emanetin müdavimleridir. Mürüvvetin, sahavetin, himmetin, þefkatin mübelliði olan bekçileridir.

Sadece þefkat, yalnýzca himmet, akýldan yoksun hissiyat, manadan habersiz fiiliyat öncelenirse, hayat bir zevkin aracý görülürse baþka ne beklene bilinir ki!


Hayatýna son verecek kadar onur sahibi bir kýz çocuðunun hakkýný kimlerden alacaðýz, bu manada sorgulayacaðýz, adaleti daðýtacaðýz!

“Anne ne olursun sen beni baðýþla, yüzüne bakacak halim kalmadý, umut baðladýðým sevdiðim oðlan beni aldattý, kayýplara karýþtý. Ne olur aðlama.”

Bir gül, gül için tefekkür ederken masumiyetin ceremesi bu olmasa gerek!