Musa bu ne zaman ne yapacaðýný kestirmek zordur. Bazen neþe içinde, bazen Karadeniz de batan gemileri sahiplenir. Ayný dönem ayný okulun iki ayrý bölümünde iki toy taþra öðrencisi... Musa ve ben... Gözümüz açýlmadan elimizde valiz Ankara yollarýndayýz. Kayýt sýrasýnda tanýdým ilk kez onu. Tanýþma o tanýþma, uzun süren bir arkadaþlýðýn ilk adýmlarý bu kayýt sýrasýnda atýldý.

O bir ateþ böceði idi. Hani karanlýk gecelerde en kuytu köþelerde ben buradayým parlayan ateþ böceði. Kim ne derse desin benim için öyleydi. Hatta biraz daha fazlasý onun ýþýðý tüm insanlýða yetecek kadar fazlaydý. Kibir ve böbürlenme bilmez. Ýnsanlarý kategorize etmez. Kaþýnýn altýnda gözün var demezdi. Anlayacaðýnýz tuhaf bir insandý. Kantinde çay içer siz soðuk diye söylenirsiniz o ise aldýrmaz içer, “soðuk ve þekersiz çayda güzel oluyormuþ sizde deneyin” derdi. Ayaðý kýrýlýr koltuk deðneði ile dolaþýr, ”sakatlarý þimdi daha iyi anlýyorum” derdi. Yüzlerce kitap ve abartýsýz bir o kadar kaseti vardý. Yemek yemez gazete alýrdý parasýnýn son kýsmýyla. Hayata tuhaf bir yaklaþýmý vardý bize göre. Ya biz ona azdýk ya da o bize fazla idi. Bir kýzla arkadaþlýk kurmak için yapýlan þaklabanlýklara çok kýzardý. Kokuþmuþ düzenin, kokuþmuþ iliþkileri diye nitelendirirdi bu tür olaylarý. Bir gün okulun kantininde oturuyoruz, çaylar önümüzde, muhabbet koyu ama eksik bir þeyler var. Musa nýn aðzýný býçak açmýyor. Dikkatli bakýnca çamýn dibindeki bir masaya kenetlenmiþ olduðunu anladýk. Hayýrdýr Musa, bu ne hal. Ne var halimde diye hemen savunmaya aldý kendini. Ne var? Bilmem dedim sen söyle. Yok, bir þey deyince üstelemedim. Ama bir þeyler vardý biliyordum. Musa büyük konuþmuþ ve sonunda eleþtirdiði ortama kendi düþmüþtü. Buna sevinmek mi yoksa üzülmek mi gerek kara verememiþtik doðrusu. Orada bir masa ve masada bir kýz, bal gibi Musa o kýza bakýyordu iþte. Ýnkârýn ne anlamý var. Ama Musa bu... Sarý saclý, alýmlý ve güzel bir kýz. Adam zevkli. Aradan zaman geçer kýza arkadaþlýk teklif eder Musa ama kýz hayýr der. Bir daha, yine hayýr cevabýný alýr Musa. Ýþ artýk rayýndan tamamen çýkar. Ne yer ne içer Musa. Ev arkadaþlarý geç geliþine alýþýr bir süre sonra. Ýçki de içmeye baþlar. Efkârlý müziklerde dinler Musa. Rengi sararýr Musa nýn, benzi solar. Okulu asar, dersleri önemsemez. Karlý bir Ankara kýþýnda evde yalnýzken içip sýzmýþ ve bir daha kendine gelememiþ Musa. Okula haber gelir Musa öldü diye. Ailesine haber yollanýr. Son görevimizi yaparýz Musa’ya. Artýk okul onsuzdur. Kantin onsuzdur. Bahçe onundur. Bir süre sonra o kýz gelir Musa ölmüþ doðrumu diye bana sorar. Evet dedim öldü. Rengi soldu kýzýn nasýl olmuþ dedi. Fazla sevgiden dedim, fazla sevgi aðýr geldi ona. Sahi dedim sizin adýnýz neydi? Sevgi dedi kýz. Gözyaþlarýný silerken, adým sevgi... Kim ne derse desin Musa’yý sevgi öldürdü. Fazla doz sevgiye dayanamadý kalbi. Sevgi ne oldu derseniz, yaþýyor. Birde oðlu var adý Musa...