Bana elveda deme. Ayrýlýktan bahsetme sakýn... Birlikte yol almaya yemin ediþimize mesafeleri kattýðýmýzda, duraðýmýz ölüm olmasýn n’olur. Gözlerini kaçýrýþýnda mutsuzluðun haberi var. Yoksa saklanan hüzünler mi ardýnda?
Her saniye sevgiyle geçer soluk alýþta ya da boðuluþta, yine de gözler kapandýðýnda kaybettiklerimiz var. Yollar farklýlaþacak bir gün,renkler solacak... Sayfalarda, anýlarda “biz”diye anýlmayacaðýz... Unutacaðýz belki de... Yine de bana elveda deme. Biz rüzgarlarýn uzayan fýsýldayýþlarýnda, nehirlerin çoþkun dalgalarýnda yeniden can bulan iki ruhuz. Bedenlerimiz yok oluþa terkedildiðinde, tanrýlar savaþmaya güç bulamayana, tapýnýlanlarýn geçmiþlerden uzakta yeni bir geçmiþ oluþturuncaya kadar huzur köþesinde kalalým. Býrak özlesin yokluðumuz sevgimizi.
Yýllar sonra farklý baþlýklarda buluþalým seninle. Bu sefer sen bir þahin ol, ben bir dal... Kuruyuncaya kadar benimle kal. Sesin çýnlasýn kulaklarýmda. Kimse farketmesin bizi, batan güneþin parçasý olalým. Bir sonbahar izin ver de kýrýlsýn bedenim, sen avcýnýn son verdiði hikaye ol, karýþalým topraða yeniden. Yollarýmýz hep kesiþsin yýllarca. Ruhumuzun anýlarý hep taze kalsýn ama biz unutalým. Rüyalara karýþsýn dostluðumuz, paylaþtýklarýmýz. Ve sen yaþam yoldaþým, yeniden kapýmý çaldýðýnda ilk bakýþýný tazeleyen yeni bir ilk oluþturalým.
Doðurmak denilen sembölü, doðduk diye sevince boðalým. Sanalým ki her aðlayýþ farklýlýðý oluþturur. Ýnanalým sonuna kadar. Uzak diyarlarda kalbimizde aðýrlýðýyla, içimiz burularak ama farketmeden, anlamadan sebebini, çaðýralým isimlerimizi.
Sonsuzluktan bahset biraz da... Ölünceye dek denilenlerin sýnýrlarýný geniþlet. Asla unutulmamanýn, tablolardan, müziklerden ve ya kitaplardan uzak olabileceðini söyle. Unutkanlarýn sebep olduklarýný, keþfedilmek için bekleyen formüllerin yok ettiðini fakat senin buna inanmaktan uzak, kahkahalarýn eþlik ettiði dostluk olduðunu mýrýldan.
Hikayeler anlat yeniden... Bu sefer bir varmýþ bir yokmuþ bugünün geçmiþe kaybolacak sözcüklerinde bir prenses varolsun ama yanýndaki asla vazgeçmesin umutsuzluðun korkarak kaçtýðý sarayýndan. Duvarlarý yýlmadan týrmansýn, kovulsa da hiç susmasýn þarkýlarý. Islýðý duyulsun sabaha dek. Hiç susma, anlat sürekli...
Bana elveda deme... Bu son olmasýn. Gülümseyiþimiz kararmasýn
topraðýn nemli gözlerinde. Biz ölemeyiz , biz hiç doðmadýk ki. Her yeni baþlangýç hatýrlanmayanlarýn tazelendiði hatalarý, sevinçleri, kahramanlýklarý getirdi. Sonrasýnda kavuþana dek, sevginin kalbi hiç buðulanmasýn. Sen hep orada kal....