.... Hayattaki koşunu hiç aksatmadın hep savundun birşeyleri hep karşı geldin haksızlıklara, yorgun dönerdin de yuvaya, hiç yorulmamış gibi yaralarımı sarardın cesaret verirdin, umut dolu papatyalarla örerdin saçlarımı kulağıma papatyaların ezgisini fısıl
Sosyal ilişkilerinde olumsuzluk olan ve empati noksanlığı çeken bazı insanlarla ilgili sorun yaşadıysanız, bu yazıyı okuyun.
Yazgıma kahroluyorum, sana yok sitemim, öfkem. Öfkenin, kinin yıkamayacağı şey yok yaşamda.
İsterim sevgin yaşasın benimle, tek kişilik aşkta. Yaralarını kapa, tozunu silkele , koş O'na...
Mutluluğu hakeden birisin sen sevgili,
mutlu ol diliyorum h
Bazen affedilemez durumlara da düştüğümüz olur. Affedilmeyen kendimiz, affedemeyen de kendimiz.. Zayıflık mı evet, iyilikten mi tabii, zaman zaman bunun aptallık olduğunu görmemiz de uzun sürmez.. Bunu anladığın anda bir kuyunun dibindesin.
Kardeşim birşeyler yazmış...Adı bir şeyler ancak okuyunca ne çok şey barındırdığı ortada...Aynen yayınlıyorum...
Paylaşmak isteyen de yoktu, anlamak isteyende…Kendi halinde yalnız kalmıştı acımız.Ellerimizden tutan da yoktu, GÖZLERİMİZİ ISITAN DA...
Araya ötekiler girdiyse, yalanlarla grileştiyse mavi, üşümeye başlayan ruhların ne ilacı vardır,ne de hekimi... Buz gibi olduysa yürek yararı yoktur geri dönüşün... Bir şans daha denirse de sonuç titreme nöbetleri..
"Başlarken güzel olan tüm duygulara, biterken de sahip olabilmeli insan. biryerlerde birşeyler bitirilmeli, eşelemeden, acıtmadan, kanatmadan, belki de dönüp bakmadan ama yaşanan her ana saygı duyarak, karalamadan ve abartmadan."
Bir gün, bir yerlerde, bir dağın ta doruğunda bir fenerin ışığını görmüşcesine o ışığa yönelse, arıtsa nefsini hırsından, yıkasa benliğine bulaşmış karayı...Günün doğuşundaki kadar batışının da güzel olduğunu hissedecek ve bir cana bir gül diyen şu zavallı çocuğun gözlerindeki sevgiyi hissedecek..
Vakit med-cezir vakti değil...deniz durgun, martılar uçmaz, serçeler ağlar sessizce...
ZAMAN!
Haydi bekliyorum seni
Belki biraz sabırsızım ama
Öyle ihtiyacım var ki sana
Ve en çok da UNUTMAYA!!!
Gece'nin duyguları açığa çıkaran gizemli karanlığı...
Kalabalıklar arasında keşfedilen duygular.
Bir yürek bu kadar eşit bölünebilir miydi, dolunay bir daha hiç görünmemecesine tutulabilir miydi, seninle onun arasına giren gece beni daha ne kadar düşündürebilirdi. Kendi içimde, kendime kalan son kara parçasının üzerinde düşünüyorum şimdi olan biten
Zamansız olduğuna inanmıştım oysa herşey gerektiği anda meydana gelirmiş...
En son ne zaman görmüştüm seni? En son ne zaman, ne zaman üzmüştüm seni? Ve en hangi o zamanda beni görmenin sana acı verdiğini anlamış ve bizli zamanları sessizliğe gömmeye karar vermiştim...
En çabuk eskiyen kıyafetleriniz, en çok onları giydiğiniz, kirlettiğiniz ve tekrar tekrar yıkadığınız için, en sevdiğiniz kıyafetlerinizdir. Gerçek yaşamda en büyük zararı hep en sevdiklerinize verdiğiniz gibi.
“Gözlerindeki ışık, kendi dünyanı aydınlattı gözlerimde. Gördüklerim içimi ısıttı. Isındım sana. Sana ısınmam için ne haftalara gerek var, ne seni sevmem için yıllara...” Bir insan bir insanı ne kadar sürede sevebilir?
