Her sabahın kimilerine göre erken, kimilerine göreyse geç uyanışları vardır... Göz kapakları kendilerine gelene kadar geçen sürede gecenin bir yarısı başlamış bir düşün kırıntıları görülür. Karın boşluğundan yayılan tuhaf seslerin adıdır açlık. Özellikle

Bir yürek bu kadar eşit bölünebilir miydi, dolunay bir daha hiç görünmemecesine tutulabilir miydi, seninle onun arasına giren gece beni daha ne kadar düşündürebilirdi. Kendi içimde, kendime kalan son kara parçasının üzerinde düşünüyorum şimdi olan biten

Kediler sokağın köşesini döndüklerinde açık pencereden sigara dumanından boğulmuş bir odanın nefes alışları duyuluyordu.Şimdi müzik bir itfaiye merdiveninden yukarı tırmanıyor. Birinci kat, ikinci kat ve sonra pencere… Fısıltı mı yoksa bir konuşma m

Varlığımı anlamlandırmak için bir nedenim yok. Düş kuruyorum uzun süredir ve ruhsal geçimimi böyle sağlıyorum. Sonra inançsızlık nadasına bırakıldığım aklıma geliyor. Uyanıyorum…

Sevdası seçimlere bağlı, ama karar kılınamayan, bağdaş kurulamayan aşkları olan Dioryalar ağlamaya dururlar bu yaşamın içinde...

Cümlelerin üzerinde geziniyorum çizgilerine basmadan, silinir korkum tebeşirle çizilmiş olmasından...