"Yarın sabah erken kalkıp dünyayı kurtarmalıyım. Ya da en azından kahvemi." - Dorothy Parker (kurgusal)"
"Yarın sabah erken kalkıp dünyayı kurtarmalıyım. Ya da en azından kahvemi." - Dorothy Parker (kurgusal)"
Ve sadecesadece dostluğuna güvendiğim dostumun, çaresizce boşlukta sallanan avuçlarına,
Yüreğim uzanmıştı
Yalnız ve çaresizliklerine ortak olan
Sadece ağlayan yüreğimdi, onların avuçlarında olan
Mehmed Akif in dediği gibi yedi düvel saldırsa da bu cephe sarsılmayacaktır, sarsılmamıştır. İstiklal, Hakk’a tapan milletindir ancak... Cumhuriyetimiz kutlu, istiklalimiz daim olsun...
YZ
yazan husursuzdur demiş yazar ama nedense hep tünelin sonuna üşüşen sinekler gibi pozitif yazılar iş yapar
Din, kişinin sadece kendi içinde yaşaması gereken bir olgu değildir. Dini bir yerlere hapsetme düşüncesi, Kur’an’dan habersiz olan ya da Allah’tan yüz çevirerek yaşayan kişilere ait çarpık bir görüştür.
Sebepsiz değildi bazen sevgiler... Hep masumiyeti yitirecek de değildi sebepler... Ruhu anlatmayı başaran gözler... Ve aşıkları gizleyen geceler...
Hayat kadrajında gelememiştik yanyana. Aynı kadrajda yer bulup, hayat deklanşörüne basarak, ölümsüzleştirememiştik bir fotoğrafla. Şimdi aynı kadrajdaydık o hayat köprüsü üzerinde. Ama ne zaman deklanşöre basmaya kalksam; fotoğrafın arka fonuna ya onun yakası yansıyordu, ya da benim. Fotoğraftaki tüm fonların bize ait olduğu bir manzarayı arkamıza alıp, defalarca
İnsanlar genellikle, içinde yaşadıkları toplumun kendileri hakkında ne diyeceğine, ne düşüneceğine bağımlı olarak yaşarlar. Bu bağımlılık, insanları din ahlakının gereklerini yerine getirmekten alıkoyar. Kurallarını toplumun koyduğu, adeta bir din gibi benimsenen ve uygulanan bu yaşam şeklinin dayanağı, ‘çoğunluğa uyma’ mantığıdır. Bu batıl gelenek toplumda öyle yerleşmiştir ki, kişiler
okuyup da adam mı olacaksınız
siz en iyisi bu tür yazılar okumayın
vesselam...
Çekinme
Kur’an-‘da Allah’ın sözüdür bu
“Cihat” de, “Kıyam” de, “mücahit” de
“Tağutların hükümranlığı sürmez, sürsede bize rahat yok” de…
Dilin dönmez olur hadi söyle…
Herc-ü merc içinde kaybolup giden feryâdıma bir ses, boğulan ruhuma bir nefes veren ol Ey Sevgili!
Geceleri zifirî karanlığın sihrini seçen sırr-ı pünhanımın sırdaşı ol!..
Ne yazık ki toplumumuzda anlam veremediğim bir gariplik var. Hem de çok yaygın bir şekilde.
Birinin yaptığı şeyi eleştirenler çok kısa bir süre sonra aynı şeyi kendileri yapıyor ve bir de bu yaptığını savunabiliyor. Bu ne yaman çelişki böyle!
Hatıra veya anı. Objelerin, seslerin ve renklerin aklımda uyandırdığı intiba. Diyalog gibi kendimle konuşmalarım ve hesaplaşmam. Zamana karşı ne yapmalıyım neden yapmalıyım?
