"Yazarken kimse ölümünden sorumlu değildir; onu okuyanın kaleminden neşter çıkar." – Franz Kafka"
"Yazarken kimse ölümünden sorumlu değildir; onu okuyanın kaleminden neşter çıkar." – Franz Kafka"
İnsan karmaşıktır, bazen kendi dehlizlerinde saklambaç oynar. Orada gördüğüne sığınmak ister, kim olduğunu ne olduğunu bilmeden. Bazen bir çocuk saflığında uzanır ona, bazen de umarsızca saldırır bilinmezliğine. Aslında bulduğu kendisidir, araması çırpınması ise var oluşunun sessiz çığlıkları.''
YZ
Yaşanmışlıklar geçmiş zaman masalı değildir. Şimdi ve burada var oluşumuzla bizi yüzleştiren aynadır. Bize geçmişin hiç de geçmemiş olduğunu anlatır. Geçmemiş günler hep canlıdır.
Bu kitabı bir macera romanı okur gibi okumaya kalkarsanız bir şey anlayamazsınız. Dikkatinizi eser üzerine yoğunlaştırmalısınız. Tabii bu yoğunlaşma, ister istemez okuma hızınızı azaltıyor. Ancak merak etmeyiniz, bu geçici bir yavaşlama. Esere kendinizi kaptırdığınızda eski hızınıza ulaştığınızı fark ediyorsunuz. Yani eser; okuyucuya, okuma tekniğine göre kendiliğinden bir hız
"yaşamakta ayak direyeceksin.
Belki bahtiyarlık değildir artık
boynunun borcudur fakat
düşmana inat
bir gün fazla yaşamak."
Romanı okuyup bitirdikten sonra şöyle bir düşündüm. Eserdeki mağara bir bakıma dünya, bir bakıma da insanın kendisidir. Kat kat aşağılara inerek kötülüklere gark olması, Kuranı Kerimin ifadesiyle esfeli safilin olması kişinin kendi elindedir. Yazarın, büyücünün ağzından söylettiği gibi; Karanlık da ışık da insanın ruhundadır (s. 13); Akıl hep
Berat Uyanık'ın "Benliğimi Gördünüz Mü?" adlı romanından kesitler
Berat Uyanık'ın "Benliğimi Gördünüz Mü?" adlı romanından bir kesit
Orupta kararsızdı. Nevaliçöri mi yoksa Göbeklitepe mi kutsaldı. Ataları Nevaliçöride yaşamıştı. Ama aldığı kutsal bir işaret kutsallığın her zaman ıssız yerlerde olduğu ve o ıssız yerleri taşlarla inşa etmenin kutsallığı daha da artıracağını gösteriyordu.
